Versterkte betonvloer boven de kelder

Ik heb onlangs een huis voor mezelf gekocht. De voormalige eigenaar bleek een fatsoenlijk persoon en waarschuwde me meteen dat de planken waaruit de vloer boven de kelder was gemaakt, verrot waren door de tijd en het vocht en dringend vervangen moesten worden. Hij was waarschijnlijk bang dat ik er op een dag doorheen zou vallen. De kelder zelf bevond zich in het huis onder de keuken en had de volgende afmetingen: breedte - 2,4 m, lengte - 2,3 m. De binnenkant was bekleed met baksteen en bedekt met een laag klei.

De vloer erboven lag op twee houten balken en bestond uit planken met daarop gelegde spaanplaatplaten. Het was scheef gemaakt en dermate verslechterd dat het lopen er echt gevaarlijk was. Al het hout werd beschadigd door houtborende kevers, en sommige spaanplaten werden vochtig en brokkelig.

In eerste instantie had ik verwacht dat ik gewoon de planken erop zou vervangen, maar toen ik er langzaam over nadacht, besloot ik een metalen frame te maken en dit met beton te vullen. Ten eerste zal er altijd vocht in de kelder aanwezig zijn, hoe je het ook bekijkt, wat betekent dat nieuwe planken, gezien de huidige kwaliteit van het hout, op lange termijn zeker niet genoeg zullen zijn, en ten tweede, als we gaan om het te doen, dan zal het voor eens en voor altijd betrouwbaar worden gedaan, en wat kan er sterker gebeuren dan gewapend beton?

Het verwijderen van de oude vloer

De eerste stap was het verwijderen van de spaanplaat en vervolgens de planken. Met behulp van een spijkertrekker, een hamer en een koevoet slaagde ik erin om het in drie uur te doen. Er waren geen problemen met de platen, maar het demonteren van de planken kostte meer tijd: ze werden met grote spijkers aan de balken genageld, waardoor ze met grote moeite loskwamen. Nadat de houten vloerbedekking volledig was verwijderd, moest ik met een schop langs de hele omtrek nabij de muren een behoorlijke laag aarde (één bajonet) verwijderen om alle bestaande oneffenheden te verwijderen en het oppervlak waterpas te maken. Deze zaak nam de rest van de dag in beslag. De volgende ochtend moesten er laswerkzaamheden worden verricht.

Frame maken

Ik heb geen metaal gespaard om het frame te maken. Misschien gebruikte hij het zelfs meer dan nodig was, maar alleen om geen extra steunpilaren in de kelder te plaatsen, waardoor de vrije ruimte kleiner zou worden. Het ontwerp was gebaseerd op dikwandige buizen (? 61 mm, wanddikte 5 mm), die ik niet eens hoefde te kopen. Feit is dat er eerder verwarming in huis van werd gemaakt. Het zag er vreselijk en omvangrijk uit, dus het was niet meer dan normaal dat ik al dit strijkijzer uit de kamers verwijderde en verving door moderne verwarmingsapparaten. En de leidingen waren, zoals je kunt zien, nuttig voor de kelder.

Eerst heb ik vier krachtige buizen van drie meter, dragende balken, gelijkmatig verdeeld boven de kelderput (elke 80 cm). Nadat hij ze precies op het niveau had uitgelijnd, begon hij ze aan elkaar te lassen. Hiervoor had ik buizen nodig met een kleinere diameter (? 32 mm - 12 m) en dikke fittingen (? 12 mm - 40 m). Allereerst heb ik 15 springers tussen de balken gelast, waarna ik de hele constructie heb versterkt met wapeningsstaven die er van onderaf aan zijn gelast.Het resultaat is een zeer betrouwbaar metalen frame.

Afzonderlijk zou ik willen stilstaan ​​bij de vervaardiging van het frame dat de ingang van de kelder omlijst. Ik heb het gemaakt van een profielbuis van 40/20 mm in de vorm van een rechthoek (lengte - 70 cm, breedte - 50 cm). Waar moet je hier op letten? Ten eerste moeten alle hoeken van het frame perfect recht zijn, de afmetingen van de zijkanten moeten strikt consistent zijn, anders past het deksel er niet goed in en lekt het uit de kelder. Ten tweede moet het zo worden gelast dat het zich op dezelfde hoogte bevindt als de balkbuizen, die ook bakens zijn.

De kap zelf heb ik ook gemaakt uit een profielbuis (40/20 mm) en een dik stuk multiplex, stevig verbonden met de metalen basis met zelftappende schroeven. De begrenzer voor het deksel, die de mogelijkheid verhinderde dat het in de kelder zou vallen, was een hoek die aan de onderkant van het frame was gelast. Die dag ben ik met mijn hart bezig geweest met lassen: van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, maar toch de klus geklaard. Ik verbrandde bijna twee pakjes elektroden alleen en inhaleerde scherpe rook - verschrikkelijk! (de leidingen waren bedekt met verf).

Installatie van bekisting

Het metalen frame was klaar, maar nu moest ik een nieuw probleem oplossen: het installeren van de bekisting boven de kelder. Er werden verschillende opties voor de vervaardiging ervan overwogen, maar uiteindelijk viel mijn keuze op spaanplaatplaten die van de oude vloer werden verwijderd. Waarom? Ten eerste was het gemakkelijker en sneller om de grote ruimte boven de put ermee te bedekken, en ten tweede waren er dankzij de platen vrijwel geen gaten waar vloeibaar beton kon morsen. Ik heb ze vanaf de onderkant met dikke binddraad aan het frame bevestigd: eerst heb ik met een boor gaten in de spaanplaat geboord, daarna de draad erdoorheen geregen, waarna ik deze met een tang stevig op de versteviging heb geschroefd.Het bleek betrouwbaar, maar gezien de zwaarte van het beton heb ik er voor de zekerheid een aantal tijdelijke steunen onder gezet.

Het gieten van de vloer

Werken met beton een serieuze uitdaging is, vooral als je 12 meter op één dag moet betonneren? met een laagdikte van 10 cm Om deze reden heb ik een vriend gebeld om te helpen, nadat ik eerder alles had voorbereid wat nodig was voor deze taak: grindscreening, cement, een mengbak, schoppen, emmers, regel. We verdeelden ons als volgt: we mengden het beton met elkaar (in een verhouding van 1/5), vervolgens bracht de een het in emmers naar de stortplaats en goot het uit, en de ander bracht het voltooide mengsel waterpas met behulp van een regel van drie meter, door hem stevig tegen de bakens te drukken en regelmatig oscillerende bewegingen naar de zijkanten te maken.

Wij tweeën werkten aan de jacht. Nadat we om acht uur 's ochtends begonnen te werken, waren we tegen lunchtijd al klaar met gieten. Het resultaat was aangenaam. De vloer kwam er glad uit en de hele kamer was onmiddellijk getransformeerd. Twee dagen later, toen het al mogelijk was om op het beton te lopen, pakte ik een oud autowiel en maakte cirkelvormige bewegingen op het vloeroppervlak en verwijderde er kleine onregelmatigheden uit. Het enige wat nu nog restte was wachten tot het beton volledig was opgedroogd.

Slotakkoord

Er ging een week voorbij en ik begon met het afronden van mijn werk. Allereerst heb ik het droge betonoppervlak royaal geverfd met primer. Maar niet vanwege de schoonheid, nee, maar om de hoeveelheid stof te verminderen die onvermijdelijk ontstaat tijdens het lopen. Toen de verf was opgedroogd, heb ik een waterdichtingsfolie op de vloer aangebracht om te voorkomen dat vocht vanuit het beton in het linoleum zou dringen. Daarna werd, zoals je misschien al geraden had, linoleum gelegd, maar niet eenvoudig, maar dik, geïsoleerd, met een slijtvast oppervlak dat niet bang is om er zelfs maar mee te slepen meubilair. Het is een duur genoegen (de prijs per strekkende meter is ongeveer tweeduizend roebel), maar geloof me, het is het uitgegeven geld waard.

Ik heb de ingang van de kelder en het deksel zelf afgesneden met een decoratieve metalen hoek. Het bleek netjes en mooi: onder de hoek slaagden we erin de ongelijk gesneden randen van het linoleum te verbergen, en bovendien drukte het ze stevig tegen het oppervlak. Ik heb het handvat voor het deksel niet gewoon gemaakt, maar afneembaar zodat het lopen niet hinderde. Om dit te doen, heb ik het deksel in het midden geboord, een metalen plaat aan de achterkant vastgeschroefd, waaraan ik een gewone moer heb vastgelast. Ik heb er een speciale sleutel voor gemaakt, een klein takje met een draadje en een knopje aan het uiteinde.

Om nu naar de kelder te gaan, was het voldoende om de sleutel te pakken, deze in het gat te steken, hem vervolgens op de moer te schroeven en het deksel op te tillen. Mee eens, het is een interessante oplossing, en het allerbelangrijkste: er ligt niets onnodigs op de vloer. Het gat zelf werd, toen de sleutel werd verwijderd, afgesloten met een plastic meubelplug. Dat lijkt alles te zijn, beste lezers, als u vragen heeft over het artikel, dan hoop ik dat de foto's die ik heb gemaakt u zullen helpen de details te begrijpen.