Een eenvoudige walkietalkie met drie transistors
Deze schakeling van een kortegolfradiostation bevat slechts drie transistors. De eenvoudigste walkietalkie voor beginnende radioamateurs. Het ontwerp is overgenomen uit een oud tijdschrift, maar heeft niets aan relevantie verloren. Het enige dat verouderd is, zijn de radiocomponenten, die moeten worden vervangen door moderne analogen, waardoor de kenmerken van de radio-intercom zullen verbeteren.
Het schema is eenvoudig, vooral als je de werking ervan begrijpt. Ik stel voor dat je het onmiddellijk visueel verdeelt in de linkerkant met één transistor en de rechterkant met twee transistors. De transistor VT1 assembleert tegelijkertijd een zender en een ontvanger. Wanneer de schakelaar de contacten “1” sluit, bevindt de radio zich in de ontvangstmodus en werkt deze transistor in de supergeneratieve detectormodus. En wanneer de contacten modus “2” naderen, is er sprake van transmissie en werkt de transistor als een hoofdoscillator. Hiermee denk ik dat het duidelijk is.Een eenvoudige laagfrequente versterker is gemonteerd op transistor VT2, VT3, die, afhankelijk van de positie van de schakelaar, het signaal van de microfoon versterkt en naar de zender verzendt, of het signaal van de supergeneratieve detector versterkt en doorgeeft aan de luidspreker. Overigens zijn de luidspreker en de microfoon één en hetzelfde element: een DEM-telefooncapsule met hoge impedantie.
Spoel L1 is gewikkeld op een frame met een diameter van 8 mm met een ferrietkern en is voorzien van 9 windingen PEL-draad met een diameter van 0,5 mm. Spoel L2 is bovenop spoel L1 gewikkeld en heeft 3 windingen van dezelfde draad. Spoel L3 heeft een diameter van 5 mm en bevat 60 windingen PEL-draad met een diameter van 0,5 mm. De primaire wikkeling van de uitgangstransformator van de transistorontvanger kan worden gebruikt als inductor L4.
De antenne heb ik gemaakt van dik aluminiumdraad, met een stukje isolatie, waar bovenop de L3-spoel was gewikkeld.
Ik heb zo'n walkietalkie op school gemaakt, maar toen heb ik alle transistors al vervangen door modernere exemplaren met een hoge versterking. Ik heb bijvoorbeeld VT1, VT2 vervangen door KT361 en VT3 door KT315.
Nu zou ik natuurlijk de polariteit van de voeding en de polariteit van de condensatoren veranderen, alle transistors vervangen van de n-p-n-structuur naar p-n-p, en p-n-p naar n-p-n. Nou, ik zou moderne transistors installeren. Er zijn geen specifieke vereisten voor transistors, dus absoluut alles is voldoende.
De auteur van het diagram zegt dat het werkingsbereik van radiums van hetzelfde type in open gebieden 100-200 meter is. Ik versnelde dergelijke radio's tot 500 meter, hiervoor gebruikte ik moderne transistors, vergrootte de antenne tot 900 mm en verhoogde de generatorstroom door de weerstand van 100 Ohm te vervangen door een weerstand van 50 Ohm.Iemand zal zeggen dat het allemaal te wijten is aan de toename van de antenne, waar ik het niet mee eens ben, en zal zeggen dat ik met de “native” antenne meer dan 300 meter kon communiceren.
Als je de radio correct en uit bruikbare onderdelen hebt gemonteerd, komt de hele installatie neer op het instellen van de L1-spoel op een frequentie van 27 MHz. Dit kan met een sublijnkern of een condensator in de schakeling.
Diagram van een radiostation
Het schema is eenvoudig, vooral als je de werking ervan begrijpt. Ik stel voor dat je het onmiddellijk visueel verdeelt in de linkerkant met één transistor en de rechterkant met twee transistors. De transistor VT1 assembleert tegelijkertijd een zender en een ontvanger. Wanneer de schakelaar de contacten “1” sluit, bevindt de radio zich in de ontvangstmodus en werkt deze transistor in de supergeneratieve detectormodus. En wanneer de contacten modus “2” naderen, is er sprake van transmissie en werkt de transistor als een hoofdoscillator. Hiermee denk ik dat het duidelijk is.Een eenvoudige laagfrequente versterker is gemonteerd op transistor VT2, VT3, die, afhankelijk van de positie van de schakelaar, het signaal van de microfoon versterkt en naar de zender verzendt, of het signaal van de supergeneratieve detector versterkt en doorgeeft aan de luidspreker. Overigens zijn de luidspreker en de microfoon één en hetzelfde element: een DEM-telefooncapsule met hoge impedantie.
Radio-onderdelen
Spoel L1 is gewikkeld op een frame met een diameter van 8 mm met een ferrietkern en is voorzien van 9 windingen PEL-draad met een diameter van 0,5 mm. Spoel L2 is bovenop spoel L1 gewikkeld en heeft 3 windingen van dezelfde draad. Spoel L3 heeft een diameter van 5 mm en bevat 60 windingen PEL-draad met een diameter van 0,5 mm. De primaire wikkeling van de uitgangstransformator van de transistorontvanger kan worden gebruikt als inductor L4.
Antenne ontwerp
De antenne heb ik gemaakt van dik aluminiumdraad, met een stukje isolatie, waar bovenop de L3-spoel was gewikkeld.
Mijn modernisering
Ik heb zo'n walkietalkie op school gemaakt, maar toen heb ik alle transistors al vervangen door modernere exemplaren met een hoge versterking. Ik heb bijvoorbeeld VT1, VT2 vervangen door KT361 en VT3 door KT315.
Nu zou ik natuurlijk de polariteit van de voeding en de polariteit van de condensatoren veranderen, alle transistors vervangen van de n-p-n-structuur naar p-n-p, en p-n-p naar n-p-n. Nou, ik zou moderne transistors installeren. Er zijn geen specifieke vereisten voor transistors, dus absoluut alles is voldoende.
De auteur van het diagram zegt dat het werkingsbereik van radiums van hetzelfde type in open gebieden 100-200 meter is. Ik versnelde dergelijke radio's tot 500 meter, hiervoor gebruikte ik moderne transistors, vergrootte de antenne tot 900 mm en verhoogde de generatorstroom door de weerstand van 100 Ohm te vervangen door een weerstand van 50 Ohm.Iemand zal zeggen dat het allemaal te wijten is aan de toename van de antenne, waar ik het niet mee eens ben, en zal zeggen dat ik met de “native” antenne meer dan 300 meter kon communiceren.
Instellingen
Als je de radio correct en uit bruikbare onderdelen hebt gemonteerd, komt de hele installatie neer op het instellen van de L1-spoel op een frequentie van 27 MHz. Dit kan met een sublijnkern of een condensator in de schakeling.
Lavrenko I. “Radio-intercom” tijdschrift “Radio Amateur”.
Soortgelijke masterclasses
Bijzonder interessant
Opmerkingen (11)