Hoe je een diepe pengroef maakt met een minimale set gereedschappen
Een van de meest voorkomende en zeer betrouwbare timmerverbindingen is de tand-en-groefverbinding. Bij afwezigheid van een bovenfrees wordt dit echter vaak genegeerd, omdat het handmatig snijden van groeven echt gedoe vereist. Laten we eens kijken hoe we groeven iets sneller kunnen maken.
De toekomstige groef wordt gemarkeerd op het werkstuk. Als het van begin tot eind moet zijn, moet je aan beide kanten tekenen, omdat je anders geen nette insnijding kunt krijgen. Het is belangrijk dat de breedte van de markering overeenkomt met de breedte van de beschikbare beitel.
De beitel wordt aan het uiteinde van de markering geplaatst en met een lichte slag van de hamer in het hout gestoken. Hierna wordt het mes na enkele millimeters ingebracht en onder een hoek tot aan de eerste inkeping gedreven. Je moet dus naar de uiterste rand van de markering gaan.
Hierna worden de randen uitgesneden en wordt er langs het midden een snede gemaakt. Hierdoor kunt u het afgebroken hout scheiden en uit de groef verwijderen.
Vervolgens worden er nog een aantal passen gemaakt om de groef te verdiepen.
Zodra het duidelijk genoeg wordt, moet je meerdere gaten langs de groef boren met een boor met dezelfde diameter. Het is belangrijk dat hun diepte hetzelfde is en overeenkomt met de vereiste lengte van de pen die in het monster wordt gestoken. Bij het maken van een doorgaande groef moet je eerst met een beitel aan de andere kant werken, zodat later bij het boren de twee uitsparingen in het midden van het werkstuk samenkomen. Als je slechts aan één kant doorbreekt, krijg je chips aan de andere kant.
Na het boren blijven dunne houten scheidingswanden achter. Dit kan snel gebeuren als u de wanden bovendien schuin boort.
Alles wat op deze manier niet verwijderd kan worden, wordt met een beitel afgesneden.
Het resultaat is een groef met gladde wanden. Het is belangrijk dat de grootte ervan overeenkomt met de parameters van de piek. De onderkant van een blinde groef kan een oneffen oppervlak hebben en hoeft niet te worden geschuurd. Dit oppervlak is nog steeds niet zichtbaar en zal na het gieten van houtlijm nog sterker aan de gescheurde vezels blijven plakken.
Uiteraard duurt het verbinden van werkstukken met behulp van pennen en groeven langer dan het gebruik van zelftappende schroeven en andere metalen bevestigingsmiddelen. Maar zo'n eenheid ziet er veel aantrekkelijker uit en is bovendien het meest betrouwbaar. Er kan nooit speling ontstaan tussen de aangesloten werkstukken. De groove is de eerste keer misschien niet zo netjes, maar met oefenen zal de kwaliteit ervan verbeteren.
Origineel artikel in het Engels
Hulpmiddelen:
- beetje;
- hamer;
- boor en boor voor de breedte van de groef;
- potlood en liniaal.
Pen-insteek
De toekomstige groef wordt gemarkeerd op het werkstuk. Als het van begin tot eind moet zijn, moet je aan beide kanten tekenen, omdat je anders geen nette insnijding kunt krijgen. Het is belangrijk dat de breedte van de markering overeenkomt met de breedte van de beschikbare beitel.
De beitel wordt aan het uiteinde van de markering geplaatst en met een lichte slag van de hamer in het hout gestoken. Hierna wordt het mes na enkele millimeters ingebracht en onder een hoek tot aan de eerste inkeping gedreven. Je moet dus naar de uiterste rand van de markering gaan.
Hierna worden de randen uitgesneden en wordt er langs het midden een snede gemaakt. Hierdoor kunt u het afgebroken hout scheiden en uit de groef verwijderen.
Vervolgens worden er nog een aantal passen gemaakt om de groef te verdiepen.
Zodra het duidelijk genoeg wordt, moet je meerdere gaten langs de groef boren met een boor met dezelfde diameter. Het is belangrijk dat hun diepte hetzelfde is en overeenkomt met de vereiste lengte van de pen die in het monster wordt gestoken. Bij het maken van een doorgaande groef moet je eerst met een beitel aan de andere kant werken, zodat later bij het boren de twee uitsparingen in het midden van het werkstuk samenkomen. Als je slechts aan één kant doorbreekt, krijg je chips aan de andere kant.
Na het boren blijven dunne houten scheidingswanden achter. Dit kan snel gebeuren als u de wanden bovendien schuin boort.
Alles wat op deze manier niet verwijderd kan worden, wordt met een beitel afgesneden.
Het resultaat is een groef met gladde wanden. Het is belangrijk dat de grootte ervan overeenkomt met de parameters van de piek. De onderkant van een blinde groef kan een oneffen oppervlak hebben en hoeft niet te worden geschuurd. Dit oppervlak is nog steeds niet zichtbaar en zal na het gieten van houtlijm nog sterker aan de gescheurde vezels blijven plakken.
Uiteraard duurt het verbinden van werkstukken met behulp van pennen en groeven langer dan het gebruik van zelftappende schroeven en andere metalen bevestigingsmiddelen. Maar zo'n eenheid ziet er veel aantrekkelijker uit en is bovendien het meest betrouwbaar. Er kan nooit speling ontstaan tussen de aangesloten werkstukken. De groove is de eerste keer misschien niet zo netjes, maar met oefenen zal de kwaliteit ervan verbeteren.
Origineel artikel in het Engels
Soortgelijke masterclasses
Bijzonder interessant
Opmerkingen (0)