Hoe je een hondenharnas met je eigen handen maakt

Een hondentuigje is een must voor iedere hondeneigenaar. In ieder geval voor eigenaren van grote rassen en sledehonden. De voordelen van dit apparaat, in tegenstelling tot een halsband, zijn heel duidelijk. Ten eerste kunt u met een harnas de bewegingsvrijheid van uw huisdier menselijker beperken, in tegenstelling tot, nogmaals, een strikte halsband. Het stelt u ook in staat de hond duidelijker onder controle te houden. Dit hondenuitrusting is vooral onmisbaar voor sledehonden. Zelfs als u nooit van plan bent uw hond aan te spannen, is dit gewoon noodzakelijk, aangezien sledehonden erg levendig en actief zijn.

Door instincten scheurt zo'n hond tijdens een wandeling letterlijk onder zichzelf uit, als een raceauto, en als je hem aan een gewone halsband laat lopen, zal het gewoon een aanfluiting van het dier zijn. De tong van de hond wordt onmiddellijk blauw - dit is het eerste teken van hersenhypoxie, geassocieerd met het samenknijpen van belangrijke slagaders door de halsband. Een hondentuigje is niet heel duur; de meest budgetoptie die ik zag kostte 480 roebel. Het is genaaid van nylon linten. Uiteraard wordt er geen geld gespaard voor de gezondheid en het comfort van uw geliefde hond. Er is hier meer interesse; Is het mogelijk om zoiets zelf te doen?Persoonlijk heb ik (of beter gezegd mijn hond!) Een goed leren harnas, dat ik voor hem kocht toen zijn figuur zich vormde en zijn groei stopte, maar toch heb ik de kans niet gemist om er nog een met mijn eigen handen te maken. Aansteker. Uit een oude rugzak.

Zal nodig hebben

Nylonbanden, circa 30x2x1500 mm.
Kunststof gespen voor het bevestigen van riemen.
Schaar.
Aansteker.
Draden met een naald.
Briefpapier mes.
Een duurzame metalen ring of karabijnhaak.

Een harnas maken

Zoals ik al zei, heb ik al het benodigde materiaal uit een oude rugzak gehaald. Er waren banden met de vereiste parameters, plastic gespen en schuiminzetstukken voor de schouderbanden. Dus eerst moet je de parameters van de hond nemen: nekomtrek en borstomtrek.

Met behulp van de verkregen parameters hebben we twee overeenkomstige secties van de nylontape afgesneden. Uiteraard met een goede marge. 150 millimeter, niet minder. Het is ook noodzakelijk om de randen van het lint met een aansteker te verbranden, zodat het niet uitrafelt.

Vervolgens moeten plastic gespen aan een van de randen van elke tape worden genaaid. Soortgelijk:

Persoonlijk naaide ik het eerst met de hand, omdat ik geen naaimachine kon gebruiken, maar toen vond ik toch een vakman die de benodigde onderdelen voor mij naaide. Nu hebben we schuiminzetstukken nodig. Op de rugzak zaten ze in de vorm van stroken schuimrubber bedekt met Bologna-stof.

Voor het borstinzetstuk van het toekomstige harnas knipt u 15-18 cm van dit ding af en naait u het in het midden met een lint, met een interval tussen de lijnen ter breedte van het lint. Soortgelijk:

We smelten ook de eindes.

Voor het ruginzetstuk nemen we een stuk van 20-25 cm.

We herhalen de procedure met de firmware, met het enige verschil dat we aan een van de uiteinden een lus van tape achterlaten waarin we een ijzeren ring steken.

Vervolgens steken we de nek- en borstbanden in de buitenste openingen tussen de lijnen, eerst in het borstinzetstuk en vervolgens ook in de rug.

De gespen van de riem moeten aan één kant zitten. Dit is wat je zou moeten krijgen:

Het tuigje uitproberen op de hond.

Als alles goed bevalt, kunt u een proefwandeling maken, zodat het dier aan het nieuwe gewend raakt.

Als de hond graag in het dichtstbijzijnde water zwemt en baadt, en de wens uitdrukt om in het water te gaan, moet het harnas worden verwijderd.

Het is belangrijk! Anders kan het dier vast komen te zitten aan een draad of blijven haken onder water. Op dezelfde manier kun je, alleen van lichtere materialen, een harnas maken voor kleinere huisdieren. Bijvoorbeeld katten. Het ontwerp is uiterst eenvoudig en als u vrije tijd heeft, zal het maken van dit apparaat voor uw geliefde huisdier niet moeilijk zijn.