Stół i ławka z litej płyty
Niestandardowy zestaw do jadalni z desek orzechowych z surowymi krawędziami, oświetleniem LED, szklanymi wstawkami i metalowymi nogami.
Praca przy stole była świetną zabawą. Zamówienie mojego klienta było wyjątkowe (i ciekawe). A jako zachęta - budżet. Jej żądanie obejmowało następujące elementy:
Starałem się dokumentować każdy etap procesu, ale terminy były dość napięte i czasami nie miałem możliwości zrobienia zdjęcia. Przepraszamy za brakujące zdjęcia; Spróbuję opisać te kroki bardziej szczegółowo...
Nie uważam tego etapu za główny, ale może trwać dość długo.Dużo czasu, energii i benzyny poświęcono odwiedzaniu różnych tartaków i składów drewna w poszukiwaniu odpowiedniego materiału. Wydawało się to nie lada wyczynem, biorąc pod uwagę wymagania dotyczące szerokości. Musiałem znaleźć dwie deski z surowymi krawędziami i ułożyć je obok siebie tak, aby łączna szerokość wynosiła wymagane 100 cm, a ich kształt powinien tworzyć puste przestrzenie, aby pomieścić kolekcję agatów klienta. Deski muszą mieć charakterystyczne, wyraziste wzory. Były też standardowe wymagania: deski suszono w piecu lub przez kilka lat na powietrzu, miały przyjemny wygląd, były płaskie, bez zbędnych skręcań, wypaczeń i nacięć (wszystko, co wymagałoby usunięcia warstwy grubości). . I oczywiście koszt musi być rozsądny.
Wyszukiwanie zwykle rozpoczyna się od elektronicznych serwisów ogłoszeń w dziale „materiały budowlane”. Często lokalni rzemieślnicy oferują sprzedaż nadmiaru desek po rozsądnych cenach. Sklepy mogą również zamieszczać reklamy, próbując przyciągnąć więcej klientów. Znalazłem kilka przyzwoitych opcji w pobliżu, ale nic, co pasowałoby do rachunku. Potem odwiedziłem miejscowych drwali, którzy piłowali kłody na deski. Ci goście często mają własne tartaki i sprzedają deskę za dobrą cenę, ponieważ dostają kłody tanio lub za darmo, a jakość nie zawsze jest najwyższa. Ale ta opcja też nie zadziałała, więc musiałem przejść do sklepów i hurtowni. Oczywiście jest tu już wybór, ale za bardzo wysoką cenę.
W końcu znalazłem to, czego potrzebowałem w lokalnym sklepie. Nie do końca w sklepie. Okazało się, że jego właściciel ma własny tartak i magazyn, w którym jest pełno desek o nieobrzynanych krawędziach.Miał do wyboru kilka stosów orzechów. Tutaj znalazłem to czego szukałem. Deski były idealnej szerokości, wycięte z tej samej kłody (symetria została zachowana), suszone w odpowiednich warunkach przez 3 lata, ładne i płaskie, a cena była stosunkowo niedroga. Przyjechali z bonusem. Ponieważ obrabiano je szeroką płaszczyzną, nie musiałem szlifować nierówno przyciętej powierzchni. Nie mam samolotu o szerokości 60 cm...
W trakcie poszukiwań wysłałem klientce zdjęcia w celu uzyskania jej akceptacji. Oboje zdecydowaliśmy się na te dwa. Wreszcie można było rozpocząć kolejny etap projektu!
Zanim sięgnę po narzędzie, prawie każdy projekt, który wykonuję, zaczyna się od projektowania wspomaganego komputerowo (CAD). Jest to nieco trudniejsze w przypadku surowych krawędzi, ponieważ trudno je odtworzyć w programie CAD. Problem rozwiązałem instalując wysoką drabinę i robiąc zdjęcia desek na całej ich długości. Następnie zaimportowałem zdjęcia do programu i obrysowałem kontury. Na zdjęciu widoczna była miarka, która pomogła dokładniej skalować grafikę.
Po zaprojektowaniu modeli elektronicznych nałożyłem na nie realną fotografię powierzchni płytek, aby klientowi łatwiej było sobie wyobrazić, co będę robił. Kiedy już zdecydowaliśmy się na projekt, zaprojektowałem różne elementy oraz sposób, w jaki będą ze sobą współdziałać i łączyć się ze sobą.
Na potrzeby tego projektu wektoryzowałem różne rzuty modelu do różnych celów. Narysowałem kontury środkowych wgłębień i wyeksportowałem je do pliku DXF, który następnie wysłałem do producenta szkła, aby wyciął dla mnie te same kształty.Z tego samego pliku wykonałem szablon z obrysem wnęki, według którego będzie można wyciąć płyty z poliwęglanu, które będą mocowane od spodu blatu. Szablony i poliwęglan wycinam na domowej routerze CNC. Wyciąłem także szablon do przytrzymywania metalowych nóg na miejscu, aby móc je prawidłowo zespawać. Wycinam nawet laserowo profile różnych części metalowych, które pomogą mi wyciąć części nóg pod odpowiednim kątem. Po zaprojektowaniu kompletnego modelu w CAD można przystąpić do pracy, a przynajmniej praca z nią będzie znacznie łatwiejsza.
W większości przypadków lubię mieć wszystkie sęki, pęknięcia i puste przestrzenie uszczelnione i wypełnione czarną żywicą epoksydową, szczególnie podczas pracy z orzechem. Kolor czarny najczęściej wygląda naturalnie, a czasami dodaje kontrastu. Ponieważ w deskach były dość głębokie pęknięcia, zastosowałem żywicę o długim czasie utwardzania; pozwoli to dobrze się wchłonąć i naprawdę uszczelni pęknięcia, zamiast tworzyć iluzję wypełnienia. Wadą tej metody jest to, że prawie zawsze trzeba ponownie nakładać żywicę drugi, a czasem trzeci raz. Czasami do renowacji używam żywicy o krótkim czasie utwardzania. Wypełniłem wszystkie puste przestrzenie po obu stronach desek, aby mogły być bezpiecznie zamocowane na swoim miejscu. Żywicę epoksydową lepiej nakładać „na kupę”, tak aby podczas szlifowania nie pozostały pęcherzyki powietrza (aby unosiły się ponad płaszczyznę deski).
Po wypełnieniu wszystkich ubytków przeszlifowałem odsłonięte części żywicy epoksydowej materiałem ściernym P60.
Niestety nie udokumentowałem dokładnie tego etapu. Zasadniczo położyłem jedną deskę na drugiej w żądanej pozycji i zaznaczyłem obszar do usunięcia. Do właściwej pracy użyłem wyrzynarki, szlifierki kątowej (z tarczą tnącą i tarczą lamelkową) oraz w razie potrzeby ręcznych narzędzi do rzeźbienia w drewnie. Na tym etapie było dużo dobrej pracy i dostosowań. Pomiędzy deskami pozostawiłem szew o grubości około 4 milimetrów na całej długości. Myślałam, że w ten sposób stół będzie wyglądał bardziej wyraziście. Wadą jest to, że bezszwowe dopasowanie pozostawia rogi, co nie wygląda dobrze. Grubość szwu zostanie zachowana dzięki wpustowi na jaskółczy ogon. Następnie wygładziłem krawędzie stołu za pomocą piły tarczowej.
Podczas tego kroku zeskrobałem surowe krawędzie z resztek kory zarówno na stole, jak i na ławce. Następnie przejechałem po nich szlifierką kątową z tarczą lamelkową, aby uzyskać gładsze krawędzie.
Na stole piłą tarczową przeciąłem jedną surową stronę. Uzgodniłem z klientem, że ławka będzie miała jedną stronę prostą.
Do połączenia części środkowych użyłem kołków. Służą do mocowania dwóch desek w tej samej płaszczyźnie (względem siebie). Główny ładunek mocowania blatu spadnie na kołki i nogi stołu. W przeciwieństwie do kołków, które widziałem, te zrobiłem o grubości prawie równej grubości desek.
Materiał na kołki został wykonany poprzez wklejenie arkusza orzecha włoskiego pomiędzy dwa arkusze mahoniu i wycięcie kształtu na maszynie CNC. Zrobiłem również szablon, który pomoże Ci wyciąć otwory na kołki za pomocą ręcznego routera.
Po wyrównaniu spoiny pomiędzy deskami przymocowałem je do stołu za pomocą zacisków. Następnie za pomocą szablonu wycinam rowki za pomocą routera. Tam, gdzie router pozostawił okrągły rowek, musiałem pracować z dłutem. Można było zrobić zaokrąglony jaskółczy ogon, ale podoba mi się wygląd równych rogów.
Gdy szczeliny na jaskółczy ogon były już gotowe, ostrożnie próbowałem włożyć jaskółczy ogon (aby mieć pewność, że się nie utknie!) i zacząłem sklejać. Kołki zostały wykonane nieco grubsze niż rowki, więc zostały przeszlifowane na równi z blatem.
Po zakończeniu tego kroku przeszlifowałem wszystkie powierzchnie od P60 do P180. Bezpośrednio przed polerowaniem przeprowadzono szlifowanie końcowe papierem P220.
Do stworzenia wkładów szklanych i płyty poliwęglanowej wykorzystałem model CAD. Taśma dwustronna doskonale nadaje się do tymczasowego mocowania detali na powierzchni stołu. Następnie ponownie użyłem ręcznej frezarki do wykonania rowków po obu stronach desek. Do bardziej precyzyjnej pracy użyłem dłuta i dłuta, aż szkło leżało płasko i zamocowane bez chybotania. Szkło było wielokrotnie wyjmowane i wkładane, użyłem do tego przyssawek.
Wkładki z arkuszy poliwęglanu zostały przygotowane przy użyciu maszyny CNC i frezu walcowo-czołowego. Tutaj musiałem podjąć decyzję, jak bezpieczniej przymocować plastikowe wstawki do spodu blatu. Chciałem, żeby dało się je łatwo zdjąć, np. wymienić na nowe ze względu na zarysowania. Zdecydowałem, że flagi blokowane w kolorze orzecha będą w sam raz. Wyciąłem je więc laserem z materiału, który posiadałem.
Przed włożeniem plastiku musiałem wymyślić oświetlenie LED. Dla bardziej wyrafinowanego efektu zdecydowałem się umieścić oświetlenie LED na całym obwodzie plastiku. Ta technika pomoże również ukryć przewody. Kupiłem cienką taśmę LED z klejącą stroną, którą można łatwo przykleić do wgłębienia, które zrobiłem wcześniej wokół dna wnęki. Musiałem zbudować dwa oddzielne obwody elektryczne w kształcie litery Y, które następnie zasilałyby oddzielny ściemniacz. Ściemniacz jest podłączony z jednej strony do akumulatora, a z drugiej do źródła zasilania 12 V. Dzięki temu lampy mogą świecić zarówno z baterii, jak i z sieci. Pomysł jest taki, aby właściciele podłączali ładowarkę, gdy nie korzystają z biurka, aby kable można było schować, gdy przeszkadzają. Przewody i akumulator przymocowano do spodu blatu za pomocą zacisków i kotew. Rozważałem opcję wbudowania akumulatora i przewodów w drzewko, ale ostatecznie zdecydowałem, że lepiej tego nie robić, bo kiedyś wszystkie te elementy trzeba będzie wymienić. Ostatecznie ten stół powinien być pamiątką, która przeżyje mnie, klienta i światła LED. Mówią, że lampy LED mogą wytrzymać dość długo, ale jeśli pojawi się potrzeba, można je zastąpić czymś podobnym.
Po przymierzeniu plastiku i sprawdzeniu oświetlenia odłożyłem płytki na bok. Flagi blokujące i plastik można przymocować po polerowaniu.
Klientowi zależało na zastosowaniu materiału polerskiego, który zachowa naturalny wygląd drewna, sprawi, że będzie ono trwałe, a jednocześnie nie będzie przypominało lakieru. Zdecydowałem się więc na OSMO PolyX. Produkt ten przeznaczony jest do podłóg drewnianych, ale także do meble pasuje dobrze.Ma niską zawartość LZO i wysoką zawartość substancji stałych, ponieważ składa się głównie z wosków i naturalnych olejów. Jest łatwy w aplikacji. Aby osiągnąć dobry efekt wystarczą dwie warstwy.
Nie zrobiłem żadnych zdjęć tego procesu, ponieważ zawsze nosiłem gumowe rękawiczki pokryte pastą polerską. Przed nałożeniem warstw ponownie przejechałem powierzchnie i krawędzie papierem P220.
Za pomocą szpatułki równomiernie nałożyłem OSMO na powierzchnię. Z łatwością udało im się całkowicie zwilżyć drewno i pokryć pastą wszelkie drobne nierówności. Musiałem użyć materiału na krawędziach. Po zwilżeniu pozostałości pasty usunąłem niestrzępiącą się szmatką. Na tym etapie ważne jest dokładne obrobienie powierzchni, ale całkowite usunięcie nadmiaru. Pokryłem górę, dół i wszystkie krawędzie stołu i ławki i pozostawiłem do wyschnięcia na dzień lub dwa, a następnie zrobiłem to od nowa. Wystarczą tylko dwie warstwy, a nałożenie większej ilości może dać niepożądany efekt połysku.
W rezultacie zakończono obróbkę elementów drewnianych, położyłem płyty poliwęglanowe na miejscu i zabezpieczyłem je zaciskami flagowymi.
Nogi wykonano z prostokątnej rury stalowej o wymiarach 3,8 x 7,6 cm i kątownika żelaznego o wymiarach 3,8 x 3,8 cm. Aby ułatwić ten proces, za pomocą wycinarki laserowej wyciąłem szablony do mocowania niezbędnych elementów na miejscu oraz wykrojnik, który pomoże ustawić wszystko pod odpowiednim kątem. Dawno temu byłem znakomitym spawaczem, jednak lata mijały i bez wystarczającej praktyki nadal posiadałem umiejętności funkcjonalne, lecz zapomniałem jak spawać szwy ozdobne.Aby wygładzić tę niedoskonałość, użyłem szlifierki kątowej, aby zeszlifować nadmiar metalu i nadać powierzchni czystszy wygląd.
Po zakończeniu spawania przeszlifowałem wszystkie metalowe powierzchnie szlifierką kątową i lamelką, aby zapewnić im jednolitą fakturę i połysk. W metalowym narożniku wycinam podłużne otwory, do których mocuje się blat, aby w razie kurczenia się lub rozszerzania drewna nie było żadnych problemów. Dolne części nóg przyspawałem żelaznymi płytkami, aby móc następnie wywiercić w nich otwory i zamontować mechanizm regulacji wysokości.
Klient chciał, żeby nogi były czarne. Zastanawialiśmy się trochę, jak najlepiej to zrobić. Zamiast farby zdecydowaliśmy się na zabielenie stali, dzięki czemu efekt będzie trwalszy i lepiej zakryje niedoskonałości. Użyłem produktu o nazwie presto black. Aplikację prowadzono za pomocą butelki z rozpylaczem aż do pokrycia wszystkich powierzchni substancją, a następnie jej działanie neutralizowano roztworem sody oczyszczonej, aby metal nie zaczął się utleniać (rdza). Po usunięciu środka niebieszczącego wysuszyłem metal kompresorem i pokryłem powierzchnię matowym poliuretanem, aby zapobiec rdzewieniu po drodze.
Do mocowania nóg użyłem śrub i nakrętek meblowych, co umożliwi wielokrotny demontaż i montaż nóg. Nogi ławki zabezpieczyłem dużymi wkrętami do drewna, ponieważ nie jest ona duża i można ją przesuwać bez zdejmowania nóg.
Klient mieszka trzy godziny drogi ode mnie, dlatego przy transporcie stołu ważne było jego prawidłowe zapakowanie. Zdjąłem nogi z ławki i stołu, owinąłem każdy element osobno i zapieczętowałem w plastikowym opakowaniu.Ważne jest, aby owinąć i zapakować części w kolejności ich demontażu, aby po ponownym złożeniu były we właściwej kolejności. Będzie łatwiej. Na przykład, kiedy przyjechałem do domu klienta, pierwszą rzeczą, którą musiałem wyładować z vana, był blat. Położyłem go do góry nogami na podłodze w domu. Kolejnymi dostępnymi elementami były nogi, które przymocowałem do blatu. Następnie ławka, nogi ławki i tak dalej. Może się to wydawać zdrowym rozsądkiem, ale gdy dasz się ponieść pakowaniu, łatwo o wszystkim zapomnieć. Nie filmowałem tego procesu, ale jestem pewien, że łatwo go sobie wyobrazić.
Klientce bardzo spodobał się zestaw do jadalni, a teraz jej kolekcja agatów leży w oświetlonych wnękach, pośrodku znajduje się bukiet na sezon, a wokół znajduje się specjalnie dobrany zestaw krzeseł. To jest na zdjęciu. Stół może ożywić i tak już ładny pokój. Cieszę się, że ta kreacja trafi do pięknego domu, gdzie będzie podziwiana i otoczona opieką.
Dziękuję za uwagę!
Oryginalny artykuł w języku angielskim
Praca przy stole była świetną zabawą. Zamówienie mojego klienta było wyjątkowe (i ciekawe). A jako zachęta - budżet. Jej żądanie obejmowało następujące elementy:
- - Blat z obu stron nieprzyciętymi krawędziami, składający się z dwóch oddzielnych desek orzechowych.
- - Mnóstwo wzorów i kontrastów.
- - Wgłębienia w środku do zbierania agatów.
- - Aby oświetlić agaty, we wnęce musi znajdować się oświetlenie LED.
- - Wnęki przykryte są wyjmowanymi wkładkami szklanymi.
- - Wymiary blatu: szerokość 100 cm i długość 210 cm.
- - Nogi stalowe wykonane na zamówienie (zaciemnione).
- - Jedna ławka w podobnym stylu.
- - Czas produkcji nie przekracza miesiąca.
Starałem się dokumentować każdy etap procesu, ale terminy były dość napięte i czasami nie miałem możliwości zrobienia zdjęcia. Przepraszamy za brakujące zdjęcia; Spróbuję opisać te kroki bardziej szczegółowo...
Wyszukaj materiał
Nie uważam tego etapu za główny, ale może trwać dość długo.Dużo czasu, energii i benzyny poświęcono odwiedzaniu różnych tartaków i składów drewna w poszukiwaniu odpowiedniego materiału. Wydawało się to nie lada wyczynem, biorąc pod uwagę wymagania dotyczące szerokości. Musiałem znaleźć dwie deski z surowymi krawędziami i ułożyć je obok siebie tak, aby łączna szerokość wynosiła wymagane 100 cm, a ich kształt powinien tworzyć puste przestrzenie, aby pomieścić kolekcję agatów klienta. Deski muszą mieć charakterystyczne, wyraziste wzory. Były też standardowe wymagania: deski suszono w piecu lub przez kilka lat na powietrzu, miały przyjemny wygląd, były płaskie, bez zbędnych skręcań, wypaczeń i nacięć (wszystko, co wymagałoby usunięcia warstwy grubości). . I oczywiście koszt musi być rozsądny.
Wyszukiwanie zwykle rozpoczyna się od elektronicznych serwisów ogłoszeń w dziale „materiały budowlane”. Często lokalni rzemieślnicy oferują sprzedaż nadmiaru desek po rozsądnych cenach. Sklepy mogą również zamieszczać reklamy, próbując przyciągnąć więcej klientów. Znalazłem kilka przyzwoitych opcji w pobliżu, ale nic, co pasowałoby do rachunku. Potem odwiedziłem miejscowych drwali, którzy piłowali kłody na deski. Ci goście często mają własne tartaki i sprzedają deskę za dobrą cenę, ponieważ dostają kłody tanio lub za darmo, a jakość nie zawsze jest najwyższa. Ale ta opcja też nie zadziałała, więc musiałem przejść do sklepów i hurtowni. Oczywiście jest tu już wybór, ale za bardzo wysoką cenę.
W końcu znalazłem to, czego potrzebowałem w lokalnym sklepie. Nie do końca w sklepie. Okazało się, że jego właściciel ma własny tartak i magazyn, w którym jest pełno desek o nieobrzynanych krawędziach.Miał do wyboru kilka stosów orzechów. Tutaj znalazłem to czego szukałem. Deski były idealnej szerokości, wycięte z tej samej kłody (symetria została zachowana), suszone w odpowiednich warunkach przez 3 lata, ładne i płaskie, a cena była stosunkowo niedroga. Przyjechali z bonusem. Ponieważ obrabiano je szeroką płaszczyzną, nie musiałem szlifować nierówno przyciętej powierzchni. Nie mam samolotu o szerokości 60 cm...
W trakcie poszukiwań wysłałem klientce zdjęcia w celu uzyskania jej akceptacji. Oboje zdecydowaliśmy się na te dwa. Wreszcie można było rozpocząć kolejny etap projektu!
Opracowanie i zatwierdzenie projektu
Zanim sięgnę po narzędzie, prawie każdy projekt, który wykonuję, zaczyna się od projektowania wspomaganego komputerowo (CAD). Jest to nieco trudniejsze w przypadku surowych krawędzi, ponieważ trudno je odtworzyć w programie CAD. Problem rozwiązałem instalując wysoką drabinę i robiąc zdjęcia desek na całej ich długości. Następnie zaimportowałem zdjęcia do programu i obrysowałem kontury. Na zdjęciu widoczna była miarka, która pomogła dokładniej skalować grafikę.
Po zaprojektowaniu modeli elektronicznych nałożyłem na nie realną fotografię powierzchni płytek, aby klientowi łatwiej było sobie wyobrazić, co będę robił. Kiedy już zdecydowaliśmy się na projekt, zaprojektowałem różne elementy oraz sposób, w jaki będą ze sobą współdziałać i łączyć się ze sobą.
Na potrzeby tego projektu wektoryzowałem różne rzuty modelu do różnych celów. Narysowałem kontury środkowych wgłębień i wyeksportowałem je do pliku DXF, który następnie wysłałem do producenta szkła, aby wyciął dla mnie te same kształty.Z tego samego pliku wykonałem szablon z obrysem wnęki, według którego będzie można wyciąć płyty z poliwęglanu, które będą mocowane od spodu blatu. Szablony i poliwęglan wycinam na domowej routerze CNC. Wyciąłem także szablon do przytrzymywania metalowych nóg na miejscu, aby móc je prawidłowo zespawać. Wycinam nawet laserowo profile różnych części metalowych, które pomogą mi wyciąć części nóg pod odpowiednim kątem. Po zaprojektowaniu kompletnego modelu w CAD można przystąpić do pracy, a przynajmniej praca z nią będzie znacznie łatwiejsza.
Przygotowanie desek (wypełnianie pęknięć, utrwalanie sęków, szlifowanie)
W większości przypadków lubię mieć wszystkie sęki, pęknięcia i puste przestrzenie uszczelnione i wypełnione czarną żywicą epoksydową, szczególnie podczas pracy z orzechem. Kolor czarny najczęściej wygląda naturalnie, a czasami dodaje kontrastu. Ponieważ w deskach były dość głębokie pęknięcia, zastosowałem żywicę o długim czasie utwardzania; pozwoli to dobrze się wchłonąć i naprawdę uszczelni pęknięcia, zamiast tworzyć iluzję wypełnienia. Wadą tej metody jest to, że prawie zawsze trzeba ponownie nakładać żywicę drugi, a czasem trzeci raz. Czasami do renowacji używam żywicy o krótkim czasie utwardzania. Wypełniłem wszystkie puste przestrzenie po obu stronach desek, aby mogły być bezpiecznie zamocowane na swoim miejscu. Żywicę epoksydową lepiej nakładać „na kupę”, tak aby podczas szlifowania nie pozostały pęcherzyki powietrza (aby unosiły się ponad płaszczyznę deski).
Po wypełnieniu wszystkich ubytków przeszlifowałem odsłonięte części żywicy epoksydowej materiałem ściernym P60.
Kształtowanie stawów
Niestety nie udokumentowałem dokładnie tego etapu. Zasadniczo położyłem jedną deskę na drugiej w żądanej pozycji i zaznaczyłem obszar do usunięcia. Do właściwej pracy użyłem wyrzynarki, szlifierki kątowej (z tarczą tnącą i tarczą lamelkową) oraz w razie potrzeby ręcznych narzędzi do rzeźbienia w drewnie. Na tym etapie było dużo dobrej pracy i dostosowań. Pomiędzy deskami pozostawiłem szew o grubości około 4 milimetrów na całej długości. Myślałam, że w ten sposób stół będzie wyglądał bardziej wyraziście. Wadą jest to, że bezszwowe dopasowanie pozostawia rogi, co nie wygląda dobrze. Grubość szwu zostanie zachowana dzięki wpustowi na jaskółczy ogon. Następnie wygładziłem krawędzie stołu za pomocą piły tarczowej.
Podczas tego kroku zeskrobałem surowe krawędzie z resztek kory zarówno na stole, jak i na ławce. Następnie przejechałem po nich szlifierką kątową z tarczą lamelkową, aby uzyskać gładsze krawędzie.
Na stole piłą tarczową przeciąłem jedną surową stronę. Uzgodniłem z klientem, że ławka będzie miała jedną stronę prostą.
Łączenie desek za pomocą kołków i kołków
Do połączenia części środkowych użyłem kołków. Służą do mocowania dwóch desek w tej samej płaszczyźnie (względem siebie). Główny ładunek mocowania blatu spadnie na kołki i nogi stołu. W przeciwieństwie do kołków, które widziałem, te zrobiłem o grubości prawie równej grubości desek.
Materiał na kołki został wykonany poprzez wklejenie arkusza orzecha włoskiego pomiędzy dwa arkusze mahoniu i wycięcie kształtu na maszynie CNC. Zrobiłem również szablon, który pomoże Ci wyciąć otwory na kołki za pomocą ręcznego routera.
Po wyrównaniu spoiny pomiędzy deskami przymocowałem je do stołu za pomocą zacisków. Następnie za pomocą szablonu wycinam rowki za pomocą routera. Tam, gdzie router pozostawił okrągły rowek, musiałem pracować z dłutem. Można było zrobić zaokrąglony jaskółczy ogon, ale podoba mi się wygląd równych rogów.
Gdy szczeliny na jaskółczy ogon były już gotowe, ostrożnie próbowałem włożyć jaskółczy ogon (aby mieć pewność, że się nie utknie!) i zacząłem sklejać. Kołki zostały wykonane nieco grubsze niż rowki, więc zostały przeszlifowane na równi z blatem.
Po zakończeniu tego kroku przeszlifowałem wszystkie powierzchnie od P60 do P180. Bezpośrednio przed polerowaniem przeprowadzono szlifowanie końcowe papierem P220.
Wstawienie szkła, poliwęglanu i oświetlenia LED
Do stworzenia wkładów szklanych i płyty poliwęglanowej wykorzystałem model CAD. Taśma dwustronna doskonale nadaje się do tymczasowego mocowania detali na powierzchni stołu. Następnie ponownie użyłem ręcznej frezarki do wykonania rowków po obu stronach desek. Do bardziej precyzyjnej pracy użyłem dłuta i dłuta, aż szkło leżało płasko i zamocowane bez chybotania. Szkło było wielokrotnie wyjmowane i wkładane, użyłem do tego przyssawek.
Wkładki z arkuszy poliwęglanu zostały przygotowane przy użyciu maszyny CNC i frezu walcowo-czołowego. Tutaj musiałem podjąć decyzję, jak bezpieczniej przymocować plastikowe wstawki do spodu blatu. Chciałem, żeby dało się je łatwo zdjąć, np. wymienić na nowe ze względu na zarysowania. Zdecydowałem, że flagi blokowane w kolorze orzecha będą w sam raz. Wyciąłem je więc laserem z materiału, który posiadałem.
Przed włożeniem plastiku musiałem wymyślić oświetlenie LED. Dla bardziej wyrafinowanego efektu zdecydowałem się umieścić oświetlenie LED na całym obwodzie plastiku. Ta technika pomoże również ukryć przewody. Kupiłem cienką taśmę LED z klejącą stroną, którą można łatwo przykleić do wgłębienia, które zrobiłem wcześniej wokół dna wnęki. Musiałem zbudować dwa oddzielne obwody elektryczne w kształcie litery Y, które następnie zasilałyby oddzielny ściemniacz. Ściemniacz jest podłączony z jednej strony do akumulatora, a z drugiej do źródła zasilania 12 V. Dzięki temu lampy mogą świecić zarówno z baterii, jak i z sieci. Pomysł jest taki, aby właściciele podłączali ładowarkę, gdy nie korzystają z biurka, aby kable można było schować, gdy przeszkadzają. Przewody i akumulator przymocowano do spodu blatu za pomocą zacisków i kotew. Rozważałem opcję wbudowania akumulatora i przewodów w drzewko, ale ostatecznie zdecydowałem, że lepiej tego nie robić, bo kiedyś wszystkie te elementy trzeba będzie wymienić. Ostatecznie ten stół powinien być pamiątką, która przeżyje mnie, klienta i światła LED. Mówią, że lampy LED mogą wytrzymać dość długo, ale jeśli pojawi się potrzeba, można je zastąpić czymś podobnym.
Po przymierzeniu plastiku i sprawdzeniu oświetlenia odłożyłem płytki na bok. Flagi blokujące i plastik można przymocować po polerowaniu.
Polerowanie
Klientowi zależało na zastosowaniu materiału polerskiego, który zachowa naturalny wygląd drewna, sprawi, że będzie ono trwałe, a jednocześnie nie będzie przypominało lakieru. Zdecydowałem się więc na OSMO PolyX. Produkt ten przeznaczony jest do podłóg drewnianych, ale także do meble pasuje dobrze.Ma niską zawartość LZO i wysoką zawartość substancji stałych, ponieważ składa się głównie z wosków i naturalnych olejów. Jest łatwy w aplikacji. Aby osiągnąć dobry efekt wystarczą dwie warstwy.
Nie zrobiłem żadnych zdjęć tego procesu, ponieważ zawsze nosiłem gumowe rękawiczki pokryte pastą polerską. Przed nałożeniem warstw ponownie przejechałem powierzchnie i krawędzie papierem P220.
Za pomocą szpatułki równomiernie nałożyłem OSMO na powierzchnię. Z łatwością udało im się całkowicie zwilżyć drewno i pokryć pastą wszelkie drobne nierówności. Musiałem użyć materiału na krawędziach. Po zwilżeniu pozostałości pasty usunąłem niestrzępiącą się szmatką. Na tym etapie ważne jest dokładne obrobienie powierzchni, ale całkowite usunięcie nadmiaru. Pokryłem górę, dół i wszystkie krawędzie stołu i ławki i pozostawiłem do wyschnięcia na dzień lub dwa, a następnie zrobiłem to od nowa. Wystarczą tylko dwie warstwy, a nałożenie większej ilości może dać niepożądany efekt połysku.
W rezultacie zakończono obróbkę elementów drewnianych, położyłem płyty poliwęglanowe na miejscu i zabezpieczyłem je zaciskami flagowymi.
Tworzenie nóg i ich instalowanie
Nogi wykonano z prostokątnej rury stalowej o wymiarach 3,8 x 7,6 cm i kątownika żelaznego o wymiarach 3,8 x 3,8 cm. Aby ułatwić ten proces, za pomocą wycinarki laserowej wyciąłem szablony do mocowania niezbędnych elementów na miejscu oraz wykrojnik, który pomoże ustawić wszystko pod odpowiednim kątem. Dawno temu byłem znakomitym spawaczem, jednak lata mijały i bez wystarczającej praktyki nadal posiadałem umiejętności funkcjonalne, lecz zapomniałem jak spawać szwy ozdobne.Aby wygładzić tę niedoskonałość, użyłem szlifierki kątowej, aby zeszlifować nadmiar metalu i nadać powierzchni czystszy wygląd.
Po zakończeniu spawania przeszlifowałem wszystkie metalowe powierzchnie szlifierką kątową i lamelką, aby zapewnić im jednolitą fakturę i połysk. W metalowym narożniku wycinam podłużne otwory, do których mocuje się blat, aby w razie kurczenia się lub rozszerzania drewna nie było żadnych problemów. Dolne części nóg przyspawałem żelaznymi płytkami, aby móc następnie wywiercić w nich otwory i zamontować mechanizm regulacji wysokości.
Klient chciał, żeby nogi były czarne. Zastanawialiśmy się trochę, jak najlepiej to zrobić. Zamiast farby zdecydowaliśmy się na zabielenie stali, dzięki czemu efekt będzie trwalszy i lepiej zakryje niedoskonałości. Użyłem produktu o nazwie presto black. Aplikację prowadzono za pomocą butelki z rozpylaczem aż do pokrycia wszystkich powierzchni substancją, a następnie jej działanie neutralizowano roztworem sody oczyszczonej, aby metal nie zaczął się utleniać (rdza). Po usunięciu środka niebieszczącego wysuszyłem metal kompresorem i pokryłem powierzchnię matowym poliuretanem, aby zapobiec rdzewieniu po drodze.
Do mocowania nóg użyłem śrub i nakrętek meblowych, co umożliwi wielokrotny demontaż i montaż nóg. Nogi ławki zabezpieczyłem dużymi wkrętami do drewna, ponieważ nie jest ona duża i można ją przesuwać bez zdejmowania nóg.
Dostawa i montaż
Klient mieszka trzy godziny drogi ode mnie, dlatego przy transporcie stołu ważne było jego prawidłowe zapakowanie. Zdjąłem nogi z ławki i stołu, owinąłem każdy element osobno i zapieczętowałem w plastikowym opakowaniu.Ważne jest, aby owinąć i zapakować części w kolejności ich demontażu, aby po ponownym złożeniu były we właściwej kolejności. Będzie łatwiej. Na przykład, kiedy przyjechałem do domu klienta, pierwszą rzeczą, którą musiałem wyładować z vana, był blat. Położyłem go do góry nogami na podłodze w domu. Kolejnymi dostępnymi elementami były nogi, które przymocowałem do blatu. Następnie ławka, nogi ławki i tak dalej. Może się to wydawać zdrowym rozsądkiem, ale gdy dasz się ponieść pakowaniu, łatwo o wszystkim zapomnieć. Nie filmowałem tego procesu, ale jestem pewien, że łatwo go sobie wyobrazić.
Klientce bardzo spodobał się zestaw do jadalni, a teraz jej kolekcja agatów leży w oświetlonych wnękach, pośrodku znajduje się bukiet na sezon, a wokół znajduje się specjalnie dobrany zestaw krzeseł. To jest na zdjęciu. Stół może ożywić i tak już ładny pokój. Cieszę się, że ta kreacja trafi do pięknego domu, gdzie będzie podziwiana i otoczona opieką.
Dziękuję za uwagę!
Oryginalny artykuł w języku angielskim
Podobne klasy mistrzowskie
Szczególnie interesujące
Komentarze (1)
