Nagtahi kami ng sofa cover mula sa maong
Sa ngayon, lahat ay nagsusuot ng maong - mula sa mga lolo't lola hanggang sa mga apo at napakabata na bata. Binili namin ito, isinuot, pagkatapos ay napunit ang pantalon (karaniwan ay "sa isang hakbang") - bumili kami ng mga bago. Ang pinakamagandang bahagi ng maong ay nananatiling halos bago. Nakataas na mga tahi, mataas na kalidad na tahi, kapansin-pansing mga bulsa na madalas na may pagbuburda, nakatutuwang mga rivet, mga strap, mga label - ang cream ng crop ng disenyo at mga kasanayan sa pananahi. Aba, nakakahiya namang itapon!
Sa kabilang banda, ang maong ay hindi ang pinakamagaan na materyal para sa gawang kamay. Ang tela ay medyo mabigat at siksik, na nangangailangan ng parehong angkop (mas mabuti na espesyal) na mga thread at isang maaasahang makinang panahi. Ang ripping jeans ay hindi rin "asukal": ang mga ito, bilang isang panuntunan, ay tinahi nang mahigpit at maingat - kahit na ngangatin mo sila ng iyong mga ngipin. Habang inihahanda mo ang tela para sa karagdagang trabaho, magdurusa ka. Samakatuwid, ang pinakakaraniwang panukala para sa pagbabago ay ang pagbuo ng isang palda, pagdaragdag ng isang kawili-wiling hem at iwanan ang itaas na bahagi na hindi nagbabago (sinturon, pamatok, at mas mababa kung kinakailangan). Ngunit ang tela ay kahanga-hanga! Maganda, malakas, naghuhugas ng mabuti at hindi nawawala ang bisa nito sa edad. At marami nito, na naging napakahalaga para sa aking ideya.
Ang katotohanan ay mayroon kaming isang aso - isang golden retriever ng hindi mailalarawan na kagandahan at pagmamahal. At ang asong ito ay may sariling ari-arian: mga alpombra at kumot. Ang lahat ng kagamitang ito ay dapat hugasan at patuyuin nang regular, ngunit ito ay natuyo nang hindi maganda at tumatagal ng mahabang panahon, dahil ito ay makapal (multi-layered). Eureka! – kailangan mong bumuo ng mga takip, isang pares para sa bawat alpombra. Gawa sa mabigat na tela (para hindi malikot) at matibay (para tumagal ng matagal). At ang maong ay hindi lamang angkop na materyal para dito, ngunit perpekto.
Ang lahat ng naka-assemble na maong ay nilabhan at napunit. Ang proseso ng pag-rip ay makabuluhang pinasimple. Karamihan sa mga modernong modelo ay tinahi gamit ang "sliding loop" na paraan, at kailangan mo lamang hanapin ang tamang gilid upang bunutin ang buong thread nang sabay-sabay. Kung mayroon ding pagtahi, kung gayon, siyempre, ginagawa ito sa makalumang paraan - gunting, talim, atbp.
For my project, we only rip out the waistband, crotch seam (sipper too, of course) and the inseam. Pagkatapos nito, inilalatag namin ang mga nagresultang halves at maingat na obserbahan kung paano namamalagi ang panlabas (panig) na tahi sa isang patag na ibabaw. Sa mga maong ng lalaki, ito ay halos pantay at hindi "nakakatuwa". Nangangahulugan ito na ang bahaging ito ay maaaring gamitin nang walang pagbabago. Kung ang maong ay may isang kumplikadong hiwa, pagkatapos ay pinuputol din namin ang mga gilid ng gilid.
Hiwalay naming nilulutas ang isyu sa mga rivet. Ang mga maliliit at patag ay maaaring iwan, ngunit ang mga malalaki at naka-emboss ay dapat alisin. Ang mga butas mula sa kanila ay nananatiling maliit, halos hindi nakikita. Ito ay mas maginhawa upang alisin (kagat) gamit ang mga side cutter (nippers) o maliit na pliers - ito ay gumagana nang maayos.
Ang susunod na yugto ng paghahanda ay ang pagtahi ng mga bulsa, i.e. I-stitch lang ang tuktok ng bulsa malapit sa gilid at i-secure ang mga dulo ng mga tahi. Pagkatapos ay nagpapatuloy kami sa pagtatrabaho sa mga butas at matinding abrasion, lalo na sa paligid ng mga tuhod.Ang pinaka-maaasahang paraan ay ang paglalagay ng mga pandekorasyon na patch (mayroon o walang palawit), at ang pinakamabilis na paraan ay ang pagtahi ng bulsa sa lugar na ito. Gupitin lamang ito malapit sa tahi mula sa hindi gustong bahagi ng maong at tahiin ito sa butas.
Mas maginhawang mag-aplay ng mga pandekorasyon na patch sa isang masikip na pattern ng zigzag sa layo na 0.5-0.8 cm mula sa gilid, at pagkatapos ay gumawa ng isang palawit sa pamamagitan ng paghila ng mga thread. Ang ganitong mga patch ay maaaring tumagal ng anumang anyo. Maaari ka ring gumawa ng isang buong pattern mula sa kanila. Ang isa pang kaginhawaan ay na sa kaso ng isang bagong butas, maaari mong tahiin sa parehong patch nang hindi nakakagambala sa pangkalahatang estilo. Ang aking paboritong "aso" na pantalon para sa paglalakad sa kakahuyan ay mayroon nang isang buong koleksyon ng mga pinaka "iba't ibang denim" na mga patch.
Ang mga inihandang piraso ng maong ay maaaring tipunin sa isang tapos na item gamit ang isang pattern o "sa pamamagitan ng mata" - depende sa pagiging kumplikado ng hiwa. Ang isang takip para sa isang sofa cushion o para sa isang maliit na kutson ay ginawa mula sa isang pinagsama-samang hugis-parihaba na strip. Sinusuri ang mga sukat sa panahon ng pagpupulong at isinasaalang-alang ang mga allowance ng tahi. Kung kinakailangan, ang isang siper ay natahi, ngunit maaari rin itong gawin nang walang pangkabit, gamit ang prinsipyo ng "sobre" tulad ng sa tradisyonal na mga punda ng unan. Ang mga bagay na kumplikado sa hiwa at malaki ang lugar ay nangangailangan ng mas maraming oras at pagsisikap.
Ang tunay na pagsubok para sa akin ay ang takip para sa panlabas na sofa kung saan ginugugol ng aking aso ang halos buong tag-araw. Ang frame ng sofa ay ginawa mula sa dalawang lumang armchair noong panahon ng Sobyet. Una, inalis nila ang lahat ng tapiserya mula sa kanila, pagkatapos ay i-unscrew ang dalawang side panel (isang upuan ang may kanan, ang isa ay nasa kaliwa). Inilipat namin ang mga upuan sa mga gilid na walang mga sidewall at hinigpitan ito gamit ang aming sariling mga bolts sa pamamagitan ng umiiral na mga butas ng pabrika. Ang isang cotton blanket ay pinalamanan sa mga upuan at likod gamit ang isang furniture stapler. Bago pa sila kumuha ng mga gamit sa garahe at magwalis, nakahiga na ang aso sa bagong plataporma. Nangangahulugan ito na nagustuhan mo ang sofa at kailangan mong magmadali sa takip.
Ang pattern para sa takip ay ginawa lamang sa mga gilid, dahil ang gitnang bahagi ay isang napakalaking parihaba lamang. Kinailangan ito ng anim na pares ng maong para sa lahat. Ang isang napaka-matagumpay na detalye ay ang mga sinturon na natahi sa panlabas na tabas. Nagawa nilang mapanatili ang parehong mga strap at maging ang mga pindutan ng stud. Sa isa sa mga sidewall sa labas ay may isang "gumagana" na bulsa na naiwan na hindi nakatahi para sa dekorasyon. Ang mga letra sa gilid ng sofa ay binabaybay ang pangalan ng aking aso. Espesyal na ginawa ang mga ito mula sa iba't ibang uri ng tela upang mapanatili ang istilo: lahat ay denim, ngunit lahat ay iba, mayroon ding mga checkered.
Ang takip ay naninirahan nang ligtas sa bakuran sa loob ng ilang taon na ngayon. Hindi ito maaaring alisin para sa taglamig dahil ang sofa ay nasa ilalim ng canopy, protektado mula sa ulan at niyebe. Ang pagkakaroon ng kumbinsido sa aking sarili sa pagiging maaasahan at kaginhawahan nito, plano kong gumawa ng mga takip ng denim para sa mga cushions sa hardin. muwebles. At magkakaroon ako ng parehong bakuran at isang bahay - "jeansier kaysa sa lahat ng maong"!
Sa kabilang banda, ang maong ay hindi ang pinakamagaan na materyal para sa gawang kamay. Ang tela ay medyo mabigat at siksik, na nangangailangan ng parehong angkop (mas mabuti na espesyal) na mga thread at isang maaasahang makinang panahi. Ang ripping jeans ay hindi rin "asukal": ang mga ito, bilang isang panuntunan, ay tinahi nang mahigpit at maingat - kahit na ngangatin mo sila ng iyong mga ngipin. Habang inihahanda mo ang tela para sa karagdagang trabaho, magdurusa ka. Samakatuwid, ang pinakakaraniwang panukala para sa pagbabago ay ang pagbuo ng isang palda, pagdaragdag ng isang kawili-wiling hem at iwanan ang itaas na bahagi na hindi nagbabago (sinturon, pamatok, at mas mababa kung kinakailangan). Ngunit ang tela ay kahanga-hanga! Maganda, malakas, naghuhugas ng mabuti at hindi nawawala ang bisa nito sa edad. At marami nito, na naging napakahalaga para sa aking ideya.
Ang katotohanan ay mayroon kaming isang aso - isang golden retriever ng hindi mailalarawan na kagandahan at pagmamahal. At ang asong ito ay may sariling ari-arian: mga alpombra at kumot. Ang lahat ng kagamitang ito ay dapat hugasan at patuyuin nang regular, ngunit ito ay natuyo nang hindi maganda at tumatagal ng mahabang panahon, dahil ito ay makapal (multi-layered). Eureka! – kailangan mong bumuo ng mga takip, isang pares para sa bawat alpombra. Gawa sa mabigat na tela (para hindi malikot) at matibay (para tumagal ng matagal). At ang maong ay hindi lamang angkop na materyal para dito, ngunit perpekto.
Ang lahat ng naka-assemble na maong ay nilabhan at napunit. Ang proseso ng pag-rip ay makabuluhang pinasimple. Karamihan sa mga modernong modelo ay tinahi gamit ang "sliding loop" na paraan, at kailangan mo lamang hanapin ang tamang gilid upang bunutin ang buong thread nang sabay-sabay. Kung mayroon ding pagtahi, kung gayon, siyempre, ginagawa ito sa makalumang paraan - gunting, talim, atbp.
For my project, we only rip out the waistband, crotch seam (sipper too, of course) and the inseam. Pagkatapos nito, inilalatag namin ang mga nagresultang halves at maingat na obserbahan kung paano namamalagi ang panlabas (panig) na tahi sa isang patag na ibabaw. Sa mga maong ng lalaki, ito ay halos pantay at hindi "nakakatuwa". Nangangahulugan ito na ang bahaging ito ay maaaring gamitin nang walang pagbabago. Kung ang maong ay may isang kumplikadong hiwa, pagkatapos ay pinuputol din namin ang mga gilid ng gilid.
Hiwalay naming nilulutas ang isyu sa mga rivet. Ang mga maliliit at patag ay maaaring iwan, ngunit ang mga malalaki at naka-emboss ay dapat alisin. Ang mga butas mula sa kanila ay nananatiling maliit, halos hindi nakikita. Ito ay mas maginhawa upang alisin (kagat) gamit ang mga side cutter (nippers) o maliit na pliers - ito ay gumagana nang maayos.
Ang susunod na yugto ng paghahanda ay ang pagtahi ng mga bulsa, i.e. I-stitch lang ang tuktok ng bulsa malapit sa gilid at i-secure ang mga dulo ng mga tahi. Pagkatapos ay nagpapatuloy kami sa pagtatrabaho sa mga butas at matinding abrasion, lalo na sa paligid ng mga tuhod.Ang pinaka-maaasahang paraan ay ang paglalagay ng mga pandekorasyon na patch (mayroon o walang palawit), at ang pinakamabilis na paraan ay ang pagtahi ng bulsa sa lugar na ito. Gupitin lamang ito malapit sa tahi mula sa hindi gustong bahagi ng maong at tahiin ito sa butas.
Mas maginhawang mag-aplay ng mga pandekorasyon na patch sa isang masikip na pattern ng zigzag sa layo na 0.5-0.8 cm mula sa gilid, at pagkatapos ay gumawa ng isang palawit sa pamamagitan ng paghila ng mga thread. Ang ganitong mga patch ay maaaring tumagal ng anumang anyo. Maaari ka ring gumawa ng isang buong pattern mula sa kanila. Ang isa pang kaginhawaan ay na sa kaso ng isang bagong butas, maaari mong tahiin sa parehong patch nang hindi nakakagambala sa pangkalahatang estilo. Ang aking paboritong "aso" na pantalon para sa paglalakad sa kakahuyan ay mayroon nang isang buong koleksyon ng mga pinaka "iba't ibang denim" na mga patch.
Ang mga inihandang piraso ng maong ay maaaring tipunin sa isang tapos na item gamit ang isang pattern o "sa pamamagitan ng mata" - depende sa pagiging kumplikado ng hiwa. Ang isang takip para sa isang sofa cushion o para sa isang maliit na kutson ay ginawa mula sa isang pinagsama-samang hugis-parihaba na strip. Sinusuri ang mga sukat sa panahon ng pagpupulong at isinasaalang-alang ang mga allowance ng tahi. Kung kinakailangan, ang isang siper ay natahi, ngunit maaari rin itong gawin nang walang pangkabit, gamit ang prinsipyo ng "sobre" tulad ng sa tradisyonal na mga punda ng unan. Ang mga bagay na kumplikado sa hiwa at malaki ang lugar ay nangangailangan ng mas maraming oras at pagsisikap.
Ang tunay na pagsubok para sa akin ay ang takip para sa panlabas na sofa kung saan ginugugol ng aking aso ang halos buong tag-araw. Ang frame ng sofa ay ginawa mula sa dalawang lumang armchair noong panahon ng Sobyet. Una, inalis nila ang lahat ng tapiserya mula sa kanila, pagkatapos ay i-unscrew ang dalawang side panel (isang upuan ang may kanan, ang isa ay nasa kaliwa). Inilipat namin ang mga upuan sa mga gilid na walang mga sidewall at hinigpitan ito gamit ang aming sariling mga bolts sa pamamagitan ng umiiral na mga butas ng pabrika. Ang isang cotton blanket ay pinalamanan sa mga upuan at likod gamit ang isang furniture stapler. Bago pa sila kumuha ng mga gamit sa garahe at magwalis, nakahiga na ang aso sa bagong plataporma. Nangangahulugan ito na nagustuhan mo ang sofa at kailangan mong magmadali sa takip.
Ang pattern para sa takip ay ginawa lamang sa mga gilid, dahil ang gitnang bahagi ay isang napakalaking parihaba lamang. Kinailangan ito ng anim na pares ng maong para sa lahat. Ang isang napaka-matagumpay na detalye ay ang mga sinturon na natahi sa panlabas na tabas. Nagawa nilang mapanatili ang parehong mga strap at maging ang mga pindutan ng stud. Sa isa sa mga sidewall sa labas ay may isang "gumagana" na bulsa na naiwan na hindi nakatahi para sa dekorasyon. Ang mga letra sa gilid ng sofa ay binabaybay ang pangalan ng aking aso. Espesyal na ginawa ang mga ito mula sa iba't ibang uri ng tela upang mapanatili ang istilo: lahat ay denim, ngunit lahat ay iba, mayroon ding mga checkered.
Ang takip ay naninirahan nang ligtas sa bakuran sa loob ng ilang taon na ngayon. Hindi ito maaaring alisin para sa taglamig dahil ang sofa ay nasa ilalim ng canopy, protektado mula sa ulan at niyebe. Ang pagkakaroon ng kumbinsido sa aking sarili sa pagiging maaasahan at kaginhawahan nito, plano kong gumawa ng mga takip ng denim para sa mga cushions sa hardin. muwebles. At magkakaroon ako ng parehong bakuran at isang bahay - "jeansier kaysa sa lahat ng maong"!
Mga katulad na master class
Lalo na kawili-wili
Mga komento (0)
