Hoe u knoopsgaten maakt met eenvoudig gereedschap

Als u dringend scharnieren nodig heeft of als u iets origineels wilt, kunt u deze zonder veel kosten zelf maken, met gewoon gereedschap en zonder een hooggekwalificeerde metaalspecialist.

Zal nodig hebben

De scharnieren maken wij uit een stalen plaat van 1 mm dik en een stalen staaf met een diameter van 4 mm. Om er een eindproduct van te maken, hebben we het volgende nodig:

bankschroef;
beitel met een stompe punt;
hamer en kern;
ijzerzaag voor metaal;
tang;
oefening;
metalen schaar;
vijl en schuurpapier.

Proces voor het maken van lus

In rechthoekige platen tekenen we dwarslijnen in het midden en verdelen ze in twee helften in de lengterichting. We klemmen ze in een bankschroef volgens de markeringen en buigen ze 90 graden met onze handen, halen ze vervolgens uit de bankschroef en drukken ze tot 180 graden.

We steken een stalen staaf dwars in de bocht van de plaat en drukken deze weer samen in een bankschroef. Tegelijkertijd proberen we ervoor te zorgen dat de bovenrand van de kaken zo dicht mogelijk bij de staaf ligt.

We laten de bocht van de plaat rusten met de staaf in de hoek tussen het oppervlak van de werkbank en een enorme harde stop.Met behulp van een beitel met een afgeronde punt slaan we de bocht van de plaat eruit. Eerst houden we de beitel in een grote hoek ten opzichte van de plaat en verkleinen deze vervolgens. Hierdoor krijgt de plaat een meer ronde vorm.

Na de vorige operatie kan de staaf in de lus worden geklemd, wat kan worden geëlimineerd door het gebied erboven te gebruiken dat er niet aan grenst. We steken de lus opnieuw in de bankschroef, klemmen hem direct onder de stang en geven precieze slagen met een hamer op de bovenkant van de bocht totdat hij loskomt.

Nadat u de staaf uit de lus hebt getrokken, markeert u de vouw voor de scharnieren. We maken 6 dwarsspleten van gelijke diepte volgens de markeringen.

We pakken de stukken een voor een met een tang, zo dicht mogelijk bij de bankschroef, beginnend bij de buitenste, en zwaaien ze heen en weer totdat ze afbreken. We laten drie scharnieren op de vleugel achter, die we verwerken met een vijl.

We markeren de tweede vleugel en concentreren ons op de eerste. Om de verbinding niet ingewikkeld te maken, laten we op de tweede vleugel slechts twee centrale scharnieren achter, die we ook met een vijl vijlen.
We verbinden de scharnierverbindingen op een rij en leiden de staaf er doorheen. Als de vleugels moeilijk te draaien zijn, corrigeren we, nadat we de verbinding hebben gedemonteerd, met een vijl wat in de weg zit en elimineren we het vastlopen.

De vleugels van de scharnieren kunnen elke vorm krijgen, afhankelijk van omstandigheden of esthetische overwegingen, evenals het aantal gaten voor bevestigingsmiddelen. We centreren de gaten en boren ze met een boor in één of twee passen. We bevestigen de scharnieren met schroeven of schroeven met moeren.

We knippen de vorm van de vleugels uit volgens de markeringen met een metalen schaar, slijpen de randen met een vijl en ronden de hoeken af, zodat de scharnieren veilig in gebruik zijn en er mooi uitzien. Tenslotte polijsten we ze met schuurpapier.

We klemmen de staaf verticaal in een bankschroef en vormen aan het uiteinde een dop met een hamer.We steken het in de lus totdat de kop stopt bij het buitenste scharnier, maken een markering aan het andere uiteinde van de staaf en snijden het overtollige af, waardoor er slechts een klein uitsteeksel overblijft, dat we ook met een hamer in een kop veranderen.

We voltooien het proces van het vormen van de dop zodra er geen gaten meer in de scharnieren zitten, maar de vrije rotatie van de scharniervleugels niet wordt verstoord.