Miseczka na cukierki wykonana z tub gazetowych

Pozdrawiamy wszystkich rzemieślników i rzemieślniczki! Jeszcze niedawno nie miałam pojęcia, że z najzwyklejszych gazet i magazynów mogą powstać naprawdę niesamowite rzeczy. Ogromną zaletą tego materiału jest jego dostępność i niski koszt. Zgadzam się, nie każdy może sobie pozwolić na zakup drogich „materiałów eksploatacyjnych”. Zwracam uwagę na mistrzowską klasę krok po kroku dotyczącą robienia miski na cukierki wykonanej z najzwyklejszych tub gazetowych.

Materiały:
Tak więc do materiałów będziemy potrzebować gazet lub czasopism - kto ma co. Skręcałem tuby z magazynów, bo... Ten papier nie brudzi tak bardzo rąk.
Klej. Można użyć zwykłego kleju PVA lub kleju polimerowego, sprawdzi się również klej w sztyfcie.
Nóż biurowy - będziemy go używać do wycinania pasków.
Długa igła dziewiarska, wskazane jest wybranie grubszej.
Malatura. Użyłam farby akrylowej Antique Bronze. Możesz używać farby w puszkach ze sprayem, ale z góry ostrzegam przed używaniem jej w domu.Oczywiście kolor produktu okazuje się doskonały, ale ludzie, mieszkanie będzie strasznie pachnieć acetonem! Najlepiej jest przeprowadzić tę procedurę na zewnątrz, jeśli pozwalają na to warunki pogodowe. Ponadto farba wysycha dość szybko.
Elementy dekoracyjne do dekoracji miseczki na cukierki. W moim przypadku użyłam zwykłych naszywanych cyrkonii, które na koniec pracy skleiłam klejem polimerowym.
Proces produkcyjny wygląda następująco:
Zakończyliśmy przygotowania, teraz czas zacząć tworzyć tuby gazetowe.
Długość papieru może być dowolna - będzie to zależeć od tego, z czego będziesz skręcać rurki. Im dłuższy pasek, tym dłuższa będzie rurka. Zrobiłam paski o szerokości 5 cm. Chcę od razu powiedzieć, że trzeba nawinąć dużo rur. Więc bądź cierpliwy, grałem w nią podczas oglądania filmów - jest to przydatne i korzystne jednocześnie. Wskazane jest skręcenie rurek pod kątem (około 30-35 stopni), wtedy okazują się elastyczne i trwałe.

Po wykonaniu wystarczającej liczby rurek możesz rozpocząć zabawną część - tworzenie własnego arcydzieła. Tak, tak, dokładnie arcydzieło, bo drugiego takiego wazonu nie znajdziesz nigdzie!
1. Najpierw musisz zrobić dno miski ze słodyczami. Jako puste miejsce użyłam małej doniczki. Do pracy potrzebowałem płaskich rurek, więc rozwałkowałem je zwykłym kuchennym wałkiem do ciasta. Owijając formę w tuby, dobrze je posmaruj klejem. Daję czas do wyschnięcia.

2. Następnie wypełniam formularz. Tubki nakręcam na zwykły długopis i okresowo pokrywam klejem. Istnieje wiele opcji wypełnienia środka. Wszystko zależy od Twojej wyobraźni i wielkości formy.

3. Umieszczam wykrojoną formę na środku i przyklejam okrągłe wykroje z czterech stron.Pozwalam klejowi wyschnąć, aby później, gdy elementy zostaną zamocowane, pozostały na swoim miejscu. Jeśli Twoja wersja wazonu ma puste przestrzenie, możesz je wypełnić, przekręcając kółka lub owale, które również należy skleić.

4. Teraz cały przedmiot należy owinąć w tuby, a każda warstwa powinna być dobrze pokryta klejem. Puste miejsca w formularzu należy wypełnić. Musisz wkleić formę w kilku warstwach, aby w przyszłości można było na niej zamocować kolejną część. W moim przypadku jego szerokość wynosiła 1cm. Wszystko powinno dobrze wyschnąć.

5. Teraz, gdy mam już podstawę miseczki na cukierki, mogę przystąpić do kształtowania jej ścianek. Najprostszą opcją byłoby nawinięcie okrągłych kawałków o różnych rozmiarach. Przypomnę, że przekręciłam je długopisem i posmarowałam każdy obrót klejem. Jeśli później ozdobisz wazon dżetów, lepiej przykręcić go do cienkiej podstawy, aby otwór był mały, ponieważ wtedy nie będzie już gdzie rozprowadzić kleju lub trzeba będzie dobrać większe elementy dekoracyjne.

6. Kiedy ściany wazonu dobrze wyschną, możesz pomyśleć o tym, jakie będzie miał nogi. Ponownie z tych samych okrągłych półfabrykatów o różnych rozmiarach tworzymy nogi w kształcie piramidy.

7. Gdy wazon dobrze wyschnie, możesz rozpocząć ostatni etap - malowanie i dekorowanie. Jak wspomniałem wcześniej, użyłem farby akrylowej w kolorze antycznego brązu. Jako ozdobę wykorzystałam cyrkonie, które „posadziłam” na kleju.