Szklarnia z domową ramą
Po obejrzeniu różnych prefabrykowanych szklarni zakupionych w różnych punktach sprzedaży detalicznej, z całą pewnością wyrobiłem sobie opinię na temat kruchości tych konstrukcji. To, co mnie szczególnie rozśmieszyło, to montaż cienkich blach ocynkowanych za pomocą wkrętów niemal prosto z dziecięcego zestawu konstrukcyjnego. Moja prywatna działka położona jest na wzniesieniu, praktycznie nie ma drzew, nie ma otwartej przestrzeni, więc wiatr jest bardzo silny, a „fabryczna” prefabrykowana konstrukcja szklarni na pewno nie wytrzyma jego podmuchy. Później podczas montażu przy wietrznej pogodzie utwierdziłem się w przekonaniu, że moje przypuszczenie było słuszne, już prawie zamocowana płyta poliwęglanowa przez nawiew odpadła jak piórko i odrzuciła ważącą 50 kilogramów drabinę.
Zadaniem dodatkowo było uzyskanie szklarni o wymiarach 3 metry szerokości i 8 metrów długości, w której będzie mogła swobodnie poruszać się osoba średniego wzrostu, tj. do 1,8 metra. Dlatego zdecydowałem się wykonać szklarnię z poliwęglanu z ramą z metalowego profilu własnego projektu.
Rama została wykonana głównie z lekkich metalowych rur i kątowników. Konstrukcję „dachu” wykonano w formie dachu kalenicowego, dwuspadowego zwykłego, sprawdzonego pod kątem niezawodności.Wysokość kalenicy będzie się różnić w zależności od warunków pogodowych w Twojej okolicy, wybrałem kąt krokwi 45 stopni, aby śnieg łatwo spływał w zimie. Podczas montażu krokwie wzmocniono belką poprzeczną połączoną trójkątem.
Standardowe arkusze poliwęglanu mają następujące wymiary: grubość 4 mm, szerokość 2,1, długość 6 metrów. Zwracam uwagę na jakość poliwęglanu, użyłem rosyjskiego producenta Sunnex, powiedzmy, że jest średniej jakości, jest materiałem trwalszym i gęstszym, jest to zauważalne w ugięciu, strukturze i wadze oraz przepuszczalności ultrafioletu. Wybór należy do Ciebie, ale nie należy oszczędzać, aby uniknąć jego zniszczenia pod obciążeniem śniegiem lub wiatrem.
Budowa Tradycyjnie zacząłem od położenia małego fundamentu, ponieważ w moim przypadku szklarnię trzeba było solidnie zabezpieczyć, a także uniknąć zniekształceń. Użyłem cienkich bloków fundamentowych i podkładów żelbetowych. W „standardowych” otworach podkładów umieściłem śruby do mocnego mocowania ramy na obwodzie całej szklarni. Podczas montażu całej konstrukcji ramy, spawanej w częściach, łączniki te służyły jako mocowanie do dalszego montażu górnej kratki (jednak w tej chwili potrzebni byli pomocnicy do podparcia ramy).
Caracas wykonano go z metalowej rury profilowej 20 * 40 mm z siatką do 1 metra, w przeciwnym razie poliwęglan może zawieść zimą z powodu lodowatego śniegu. Dolne końce wykonałem z narożnika 35*35 mm tak, aby drzwi zamykały się na styku.
Nie bez znaczenia: ościeżnicę projektujemy tak, aby jak najbardziej ekonomicznie przeciąć poliwęglan, czyli wykonujemy ściany boczne na wysokość 1,05 metra, biorąc pod uwagę przecięcie arkusza wzdłuż na pół. Krokwie o długości 2,1 metra, dzięki czemu można przymocować do dachu dwa całe arkusze, a dodatkowy arkusz można pociąć na kawałki po 2 metry każdy.
Oprócz drzwi w szklarni zapewniłem dwa okna do wentylacji, po zawietrznej stronie na końcu i z boku konstrukcji, zespawane z lekkiego profilu 20*20 mm. Okna zamontowałem na zawiasach fortepianowych, są dość cienkie i nie przeszkadzają w szczelnym przyleganiu poliwęglanu do ramy.
Wszystkie złącza i otwory w poliwęglanie wypełniono silikonem, a pęknięcia u dołu wypełniono pianką poliuretanową. Rama została przeszlifowana w miejscach spawania, pomalowana środkiem antykorozyjnym i farbą.
Materiał do budowy szklarni:
- poliwęglan 2,1*6 m. – 5 arkuszy;
- rura profilowana metalowa 20*40 mm – 120 metrów;
- rura profilowana metalowa 20*20 mm – 18 metrów;
- wkręty samogwintujące z podkładką dociskową i wiertłem – 1000 sztuk;
- bloki fundamentowe (podkłady) o łącznej długości 22 metry;
- piasek do układania fundamentu;
- mocowania i śruby do ramy;
- farba antykorozyjna;
- zawiasy drzwiowe i fortepianowe, klamki;
- elektrody spawalnicze 3 kg.
Zalety szklarni: trwała konstrukcja szczytowa; sztywne mocowanie ramy; wymagane wymiary geometryczne; Łatwość użycia; możliwość ekonomicznego cięcia materiału; kilka stawów.
Wady: połączenie dachu i bocznej kratownicy ramy okazało się wzmocnione dwoma profilami, co jest nieopłacalne ekonomicznie.
Zadaniem dodatkowo było uzyskanie szklarni o wymiarach 3 metry szerokości i 8 metrów długości, w której będzie mogła swobodnie poruszać się osoba średniego wzrostu, tj. do 1,8 metra. Dlatego zdecydowałem się wykonać szklarnię z poliwęglanu z ramą z metalowego profilu własnego projektu.
Rama została wykonana głównie z lekkich metalowych rur i kątowników. Konstrukcję „dachu” wykonano w formie dachu kalenicowego, dwuspadowego zwykłego, sprawdzonego pod kątem niezawodności.Wysokość kalenicy będzie się różnić w zależności od warunków pogodowych w Twojej okolicy, wybrałem kąt krokwi 45 stopni, aby śnieg łatwo spływał w zimie. Podczas montażu krokwie wzmocniono belką poprzeczną połączoną trójkątem.
Standardowe arkusze poliwęglanu mają następujące wymiary: grubość 4 mm, szerokość 2,1, długość 6 metrów. Zwracam uwagę na jakość poliwęglanu, użyłem rosyjskiego producenta Sunnex, powiedzmy, że jest średniej jakości, jest materiałem trwalszym i gęstszym, jest to zauważalne w ugięciu, strukturze i wadze oraz przepuszczalności ultrafioletu. Wybór należy do Ciebie, ale nie należy oszczędzać, aby uniknąć jego zniszczenia pod obciążeniem śniegiem lub wiatrem.
Budowa Tradycyjnie zacząłem od położenia małego fundamentu, ponieważ w moim przypadku szklarnię trzeba było solidnie zabezpieczyć, a także uniknąć zniekształceń. Użyłem cienkich bloków fundamentowych i podkładów żelbetowych. W „standardowych” otworach podkładów umieściłem śruby do mocnego mocowania ramy na obwodzie całej szklarni. Podczas montażu całej konstrukcji ramy, spawanej w częściach, łączniki te służyły jako mocowanie do dalszego montażu górnej kratki (jednak w tej chwili potrzebni byli pomocnicy do podparcia ramy).
Caracas wykonano go z metalowej rury profilowej 20 * 40 mm z siatką do 1 metra, w przeciwnym razie poliwęglan może zawieść zimą z powodu lodowatego śniegu. Dolne końce wykonałem z narożnika 35*35 mm tak, aby drzwi zamykały się na styku.
Nie bez znaczenia: ościeżnicę projektujemy tak, aby jak najbardziej ekonomicznie przeciąć poliwęglan, czyli wykonujemy ściany boczne na wysokość 1,05 metra, biorąc pod uwagę przecięcie arkusza wzdłuż na pół. Krokwie o długości 2,1 metra, dzięki czemu można przymocować do dachu dwa całe arkusze, a dodatkowy arkusz można pociąć na kawałki po 2 metry każdy.
Oprócz drzwi w szklarni zapewniłem dwa okna do wentylacji, po zawietrznej stronie na końcu i z boku konstrukcji, zespawane z lekkiego profilu 20*20 mm. Okna zamontowałem na zawiasach fortepianowych, są dość cienkie i nie przeszkadzają w szczelnym przyleganiu poliwęglanu do ramy.
Wszystkie złącza i otwory w poliwęglanie wypełniono silikonem, a pęknięcia u dołu wypełniono pianką poliuretanową. Rama została przeszlifowana w miejscach spawania, pomalowana środkiem antykorozyjnym i farbą.
Materiał do budowy szklarni:
- poliwęglan 2,1*6 m. – 5 arkuszy;
- rura profilowana metalowa 20*40 mm – 120 metrów;
- rura profilowana metalowa 20*20 mm – 18 metrów;
- wkręty samogwintujące z podkładką dociskową i wiertłem – 1000 sztuk;
- bloki fundamentowe (podkłady) o łącznej długości 22 metry;
- piasek do układania fundamentu;
- mocowania i śruby do ramy;
- farba antykorozyjna;
- zawiasy drzwiowe i fortepianowe, klamki;
- elektrody spawalnicze 3 kg.
Zalety szklarni: trwała konstrukcja szczytowa; sztywne mocowanie ramy; wymagane wymiary geometryczne; Łatwość użycia; możliwość ekonomicznego cięcia materiału; kilka stawów.
Wady: połączenie dachu i bocznej kratownicy ramy okazało się wzmocnione dwoma profilami, co jest nieopłacalne ekonomicznie.
Podobne klasy mistrzowskie
Szczególnie interesujące
Komentarze (0)
