Jak prawidłowo rąbać drewno - porady profesjonalistów

Rąbanie drewna do kominka czy pieca do sauny nie będzie żmudnym zadaniem, jeśli dobrze się do tego przygotujesz i opanujesz odpowiednią technikę.

Gdzie i jak rąbać drewno

Dobrze zorganizowane miejsce do łupania drewna opałowego to obszar, którego wielkość jest wystarczająca do rozrzucania kłód i machania tasakiem. Pod stopami powinna znajdować się ubita ziemia lub gruby beton, a nad głową wolna przestrzeń wystarczająca do podniesienia narzędzia z wyciągniętymi ramionami. Kłody układane są na stabilnej kłodzie – szerokiej, niepękanej, sięgającej do kolan konopie, najlepiej z sękami i ozdobnym drewnem.

Profesjonalne spojrzenie na przygotowanie drewna opałowego oddziela czynności „cięcia” i „łupania”, wykonywane różnymi narzędziami. Siekiery rozłupujące, które mają ostry koniec, służą do cięcia drewna, dlatego wykorzystuje się je przy usuwaniu sęków, ścinaniu małych drzewek, przygotowywaniu zrębków i przycinaniu cienkich, świeżo ściętych pniaków. Do rąbania drewna nadają się inne typy narzędzi:

• Masywny tasak-młot, który ma tępe ostrze i rozłupuje kłody niczym klin.Doskonale rozłupuje nawet okazałe kikuty, jednak przy machaniu wymaga sporego wysiłku.
• Lekkimi modyfikacjami klasycznej broni są tasaki z rombowymi ostrzami, „uszami” lub innymi wypustkami korpusu, które rozłupują drewno. Cios wychodzi słabszy, ale łatwiej jest nimi zamachnąć.

Dobrze byłoby mieć oba rodzaje narzędzi w swoim gospodarstwie domowym. Większą część drewna opałowego należy rozłupać tasakiem o długich uszach, a w przypadku dużych i rozgałęzionych okazów należy użyć ciężkiego narzędzia. A „zapas” zawsze się przydaje, aby dokończyć pracę, jeśli jedno narzędzie się zepsuje.

Masa końcówki, materiał rękojeści, jej kształt i długość – to parametry istotne przy wyborze tasaka, jednak z pewnością da się je określić dopiero w praktyce, po pracy z różnymi narzędziami. Wybierając instrument, przytrzymaj go i spróbuj nim machać. Najważniejsze, że tasak pewnie leży w dłoni i jest wygodny.

Zauważono, że długą rączką łatwiej jest łamać grube kłody, a do suchych małych pni wystarczy rączka o długości 50–70 cm. Pniaki o większej średnicy łatwiej poddają się bezpośrednio zaostrzonym końcówkom, pomaga w tym półkolista część tnąca do łupania drewna żywicznego i wilgotnego. Do rozłupywania gęstych, sękatych pniaków przydadzą się stalowe kliny wbijane w pęknięcia młotkiem.

Przygotowanie tasaka do pracy

Przed rąbaniem drewna prawdziwy właściciel zawsze sprawdzi narzędzie, sprawdzi integralność siekiery i dopasowanie metalowej części. Niezawodne mocowanie drewnianej rączki z końcówką następuje poprzez klin wykonany z blachy stalowej i wbity w koniec drewna.

Część rękojeści znajdującą się pod końcówką, która w przypadku braku jest narażona na zgniecenie, należy zabezpieczyć podkładką. Jeśli to konieczne, wykonaj tę część samodzielnie:

1) Biorąc ocynkowany pasek o szerokości 20 cm, najpierw odetnij puszkę w rogu.

2) Następnie zegnij metal na pół za pomocą młotka.

3) Użyj nożyczek, aby przyciąć stronę przeciwną do zagięcia.

4) Po nałożeniu paska na rączkę siekiery, zmiażdż krawędź i chwyć puszkę gwoździem.

5) Okrążając pasek wokół rączki, odetnij nadmiar metalu.

6) Ścisnąć zabezpieczenie za pomocą zacisku i w razie potrzeby wygiąć je młotkiem.

7) Wywierć otwory w blaszce i na koniec zabezpiecz gwoździami.

Przed pracą tasak z drewnianą rączką zanurza się w wodzie na 1–2 godziny - drewno pęcznieje i lepiej się trzyma.

Jednakże takie środki można zastosować w przypadku lekkiego chybotania rączki. Źle wysuszoną część drewnianą zastępuje się zakupem gotowego uchwytu lub wykonaniem trzonka siekiery własnymi rękami.

Prawidłowe łupanie drewna opałowego

Zaplanowanie pracy znacznie upraszcza proces zbierania drewna opałowego. Suche lub zamrożone kłody pękają szybciej niż świeżo ścięte drzewa. Bardziej sensowne jest suszenie „zielonych” konopi niż przemęczanie się wilgotnymi kłodami.

Pamiętaj o bezpieczeństwie – oczyść teren ze zbędnych przedmiotów i poproś osoby wokół Ciebie, aby się odsunęły. Noś mocne buty i mocne, antypoślizgowe rękawiczki lub rękawiczki na dłoniach. Plastikowe okulary ochronne też nie zaszkodzą.

Połóż kikut na pokładzie z węzłami skierowanymi w dół i obróć pęknięcie w swoją stronę. Jeśli nie ma szczelin, wybierz miejsce podziału pomiędzy węzłami. Upewnij się, że kłoda znajduje się w stabilnej pozycji.

Stań w prawidłowej pozycji: stopy są szersze niż ramiona, pokład znajduje się pośrodku, odległość do pnia jest taka, abyś mógł dotknąć jego środka ostrzem. Jeśli odsuniesz się dalej, tasak chybi i uderzy w ziemię, jeśli podejdziesz bliżej, możesz uderzyć go rączką i strącić ręce.

Lewą ręką chwyć zagięcie rękojeści, a prawą chwyć tasak prawie na końcu. Zginając nogi, podnieś narzędzie z wyprostowanymi ramionami. Przesuń prawą rękę wzdłuż uchwytu i przy przyspieszeniu uderz w szczelinę.

Jeśli nie zadziałało za pierwszym razem, usuń tasak, potrząsając nim w górę i w dół. Powtórz cios, celując w to samo pęknięcie. Podnieś narzędzie odpowiednio wysoko i gwałtownie opuść, wykorzystując ciężar samego tasaka. Powtarzaj kroki, aż kłoda zostanie całkowicie podzielona.

Nakłuj mocne kikuty techniką trzech uderzeń w jednej linii: pierwszy w centrum, drugi w najdalszym miejscu, trzeci i ostatni w bliższej części. Łupanie kłód o dużej średnicy zacznij od krawędzi, odłupując małe kłody i powoli przesuwając się w kierunku środka. Użyj tasaka wbitego w konopie jako klina, uderzając młotkiem w tyłek.

Staraj się zmieniać siłę i prędkość zamachu, rąbaj drewno świadomie i nie spiesz się. Stopniowo będziesz miał intuicyjne poczucie, jak mocno musisz uderzyć w blok.

Po rozłupaniu odpowiedniej ilości drewna opałowego oczyść teren, wkładając kłody do drewutni.

Z biegiem czasu rąbanie drewna nie będzie już wydawało się trudnym zadaniem, a stanie się powszechną czynnością, a może nawet ekscytującą i hazardową.