Przewód do podłączenia „na skośną śrubę”

Do łączenia drewnianych półfabrykatów stosuje się różne złącza i mocowania ciesielskie, w tym kołki, kołki i wkręty samogwintujące. Ich odmian jest dziś mnóstwo, a połączenie dwóch desek nie stanowi problemu. Trudność polega jednak na płaskich częściach, których grubość jest niewystarczająca dla połączeń czopowych, a zewnętrzne łączniki będą zbyt zauważalne. W takich przypadkach wymyślono metodę łączenia „za pomocą ukośnej śruby”.


Metoda łączenia jest daleka od nowej, ale urządzenie, które dzisiaj rozważymy, jest proste, niezawodne i, co najważniejsze, można to zrobić samodzielnie. Dzięki temu unikniesz niepotrzebnego kłopotu z celowaniem wierteł różnych kalibrów pod precyzyjnym kątem, co jest niezwykle trudne do wykonania ręcznie. Więc zacznijmy!

Materiały, narzędzia

• Klocek drewniany w przekroju – 4,5 cm * 4 cm, długość – 8 cm;
  
• Rura stalowa o średnicy wewnętrznej 8 mm i średnicy zewnętrznej 10 mm.

Przydadzą nam się następujące elektronarzędzia:

• Wiertarka stołowa z wiertłem do otworów w szablonie (wiertarka lub śrubokręt też się sprawdzi);
  
• Puzzle;
  
• Maszyna do mielenia;
  
• Piła taśmowa;
  
• Szlifierka (szlifierka kątowa).

Przydadzą się następujące narzędzia ręczne: imadło, zaciski, kątomierz lub kątomierz kwadrantowy, papier ścierny i miarka z ołówkiem.

Wykonanie przyrządu do ukośnych otworów

Konieczne jest wykonanie kilku otworów przelotowych w półfabrykacie. Można to zrobić na stacjonarnej wiertarce lub za pomocą wiertarki. Średnicę otworów dobiera się tak, aby odpowiadała zewnętrznej średnicy rur, które będą przechodzić przez te otwory.


Następnie przygotowujemy metalowe rurki prowadzące. Są potrzebne, aby zapobiec rozwiercaniu się otworów w miękkim drewnie. Tniemy je szlifierką zgodnie z wysokością pręta z marginesem 5 mm.


Wbijamy rury, aż się zatrzymają. Jeżeli otwory są osłabione, zewnętrzną stronę rur można poddać obróbce tą samą szlifierką tarczową (szlifierką kątową) lub nałożyć na klej.


Zaznaczamy płaską linię naszego przewodnika. Kąt pochylenia wynosi 15o. Do znakowania wygodnie jest użyć niedrogiego kątomierza kwadrantowego.

Zaciskamy blok w imadle i przecinamy go wyrzynarką wzdłuż zaznaczonej linii. W tym celu warto wybrać tarczę uniwersalną, z drobnym zębem, przeznaczoną do cięcia drewna i metalu.


Płaszczyzna przyrządu po cięciu jest daleka od ideału. Wyrównujemy go na szlifierce tak, aby boczne krawędzie bloku pozostały do ​​niego prostopadłe.


Jeśli na tym etapie zostawimy nasz szablon, to dociśnięcie go zaciskiem do przedmiotu będzie problematyczne. Wszystko za sprawą nachylonej płaszczyzny, która powstała na zewnątrz bloku po jego docięciu. Aby tego uniknąć, musisz to zrobić, tworząc strefę dla pięty zacisku. Cięcie powinno być lekko wklęsłe, tak aby linia jego przedniej części, wyznaczona dla zacisku, była równoległa do dolnej płaszczyzny szablonu. Po cięciu na piłze taśmowej lub wyrzynarce szablon można lekko przeszlifować papierem ściernym.


Pozostaje tylko sprawdzić funkcjonalność przewodu, dociskając go zaciskiem do przedmiotu obrabianego na stole roboczym. Wkręty samogwintujące do takich połączeń stosuje się wyłącznie z płaskim łbem, co zapobiega pękaniu drewna podczas łączenia dwóch części. Do wiercenia pod nie otworów idealnie nadaje się dwustopniowe wiertło kręte o średnicy początkowej 4-5 mm i średnicy końcowej 8 mm. Będziesz także potrzebował długiego kawałka, aby dokręcić śruby. To wszystko, powodzenia wszystkim!

Obejrzyj wideo