Jaki prąd jest preferowany do spawania części o grubości 1 mm?

Dla początkującego spawacza proces spawania cienkiego metalu o grubości nie większej niż 1 mm nie będzie łatwym zadaniem. Brak umiejętności zarządzania energią łuku elektrycznego nieuchronnie doprowadzi nie tylko do stopienia metalu elektrody, ale także do przepalenia spawanych części. Profesjonalni spawacze z dużym doświadczeniem, stosując specjalne techniki spawania cienkościennego metalu, jednocześnie umiejętnie kontrolują parametry procesu spawania, w szczególności siłę prądu spawania. Zobaczmy, do czego prowadzi wysoki prąd spawania podczas pracy z cienkim metalem i jakie powinno być wykonywanie wysokiej jakości spawania cienkościennych części bez oparzeń.

Niedopuszczalność dużego prądu spawania przy spawaniu stali o grubości 1 mm

Zespajemy dwa kawałki profilowanej rury kwadratowej o grubości ścianki 1 mm mocno dociśnięte do siebie w kierunku wzdłużnym, po prostu przesuwając elektrodę wzdłuż styku spawanych części z określoną prędkością, bez zwalniania i przyspieszania jego postęp.

Za pomocą bezstopniowego regulatora na spawarce doprowadzamy prąd spawania do 150 A.Proces spawania przeprowadzimy przy użyciu jednej z najpopularniejszych elektrod marki E7018.

Wynik spawania cienkościennych rur kwadratowych prądem spawania 150 A okazał się przygnębiająco złej jakości. Zamiast spoiny ciągłej występowały jedynie przepalenia na całej długości linii spoiny. Wynik ten oczywiście nikogo nie zadowoli.

Elektrody spawalnicze do celów ogólnych na AliExpress ze zniżką - http://alii.pub/606j2h

Preferowany niski prąd spawania podczas spawania części cienkościennych

Nastawioną na spawarce wartość prądu spawania 150 A zmniejszamy o ponad połowę, a dokładniej do 70 A. W związku ze zmianą tej najważniejszej cechy procesu spawania zmieniamy także elektrodę: zamiast gatunku E7018 , bierzemy gatunek E6013, wykonany z bardziej miękkiej stali, a zatem lżejszej i podatnej na topienie w łuku elektrycznym.

Proces spawania pozostawiamy taki sam: przesuwamy elektrodę równomiernie wzdłuż linii styku cienkościennych części, z tym wyjątkiem, że nieznacznie zmniejszamy prędkość jej ruchu.

Po zakończeniu procesu spawania odbijamy żużel na całej długości spoiny i upewniamy się, że jest on ciągły na całej długości, o tej samej szerokości i wysokości, bez wtrąceń żużla, a co najważniejsze, bez choćby śladu przepalenia cienkościennych części.