„Dziadka” na uniwersalną przynętę, która pozostawi za sobą sklepowe przynęty

Wiele cech wędkarstwa sportowego przeniosło się do życia wędkarzy amatorów. Mieszanki zanętowe różnych firm stopniowo wypierają tradycyjne „kaszki”, które rybacy bezinteresownie przyrządzali w swoich kuchniach, starannie zachowując w tajemnicy własne przepisy. Obecnie to głównie starsze pokolenie rybaków zajmuje się przygotowaniem przynęty, ignorując chwyty marketingowe i kultywując tradycje. Jednocześnie właśnie tym rybakom, dysponującym przestarzałym sprzętem i domowej roboty przynętami, udaje się złowić młodych ludzi. Poniżej znajduje się jeden z działających przepisów na przynętę „dziadka”.

Przygotowanie skutecznej przynęty „dziadka”.

Tradycyjnie do domowych przynęt używano prosa, grochu, jęczmienia perłowego, pszenicy i kukurydzy, dlatego nazywano je „owsianką”. Najbardziej uniwersalną, nie ukierunkowaną na jeden gatunek ryb, jest przynęta na bazie grochu i prosa. Najlepiej używać grochu nieprzetworzonego, gotuje się szybciej i ma wyraźniejszy smak. Przed gotowaniem ziarna należy namoczyć w wodzie na kilka godzin.

Groszek wchłonie wodę i stanie się bardziej miękki, co skróci czas gotowania. Po namoczeniu objętość grochu wzrasta prawie trzykrotnie. Część groszku należy pozostawić niegotowaną. Taki groszek stosuje się jako dużą frakcję.

Doświadczenia krajowych rybaków pokazują, że jednym z najlepszych środków aromatyzujących są nasiona słonecznika. Zmielone nasiona mają wyraźny smak i zapach. Można je stosować zarówno na surowo, jak i smażone. Preferowane są nasiona słonecznika. Nasiona są zwykle lekko prażone na patelni przed zmieleniem. Najważniejsze, żeby nie rozgotować, w przeciwnym razie zapach spalenizny raczej odstraszy niż przyciągnie ryby. Dlatego smaż nasiona na małym ogniu, ciągle mieszając. W dzisiejszych czasach prawidłowe pieczenie za pomocą kuchenki mikrofalowej jest łatwe: szklankę nasion gotuje się w trzech krokach po minucie, mieszając i schładzając pomiędzy pieczeniem. Podczas przerw z nasion wydobywa się nadmiar wilgoci, a na ich powierzchni pojawia się tłusty połysk.

Do mielenia można użyć maszynki do mięsa lub młynka do kawy.

Rozdrobnione nasiona powinny mieć niemal jednolitą strukturę.

Z gotowanego groszku wytwarza się puree z grudek.

Do przygotowanej mieszanki dodaje się również spęczniały, niegotowany groszek. Lepiej jest mieszać składniki w częściach bezpośrednio podczas łowienia. W przeciwnym razie „owsianka” szybko się zakwasi. Po ugotowaniu groszku dodaje się do niego sól lub miód, które wzmacniają smak.

Na tym polega cała sztuczka, NHNCH.